Zwitserland - Italie 2021

Zwitserland - Italie, 21 t/m 28 augustus 2021

Guus Vonk

www.guusopdefiets.nl

Geen september trip met Zondag Spoor dit jaar, een aantal gaan van Basel terug fietsen naar Nijmegen en dat zie ik niet zo zitten. In september staat fietsen in de bergen voorop en derhalve gaan Pascal en Guus dwars door de Alpen fietsen. De start zal in de buurt van Geneve zijn en na een week moet de voet van de Brennerpas in Italië zijn bereikt.

De dochter van Pascal (Roos) en haar vriend (Quentin) zullen ons met de auto begeleiden en de bagage vervoeren. Zij hebben lekker vakantie en gaan overdag wel zien welke invulling zij eraan gaan geven. Wij gaan fietsen!

Dag 1

Zaterdag 21 augustus

We vertrekken met z’n tweeën vanuit Nijmegen naar Annemasse, een plaats aan de

rand van Geneve. Roos en Quentin komen vanuit Bourg-en-Bresse waar zijn ouders wonen. De reis verloopt zeer voorspoedig en, voor ons doen, rijden we heel easy naar Frankrijk. Net voor het laatste tolpoortje verliezen we de ticket van de autoroute (opgeslokt door een schuifbaar dekseltje in de auto): kosten €75,- en dat is het begin van een dure week!

Roos en schoonfamilie zijn die dag al bij het meer van Geneve waar we ’s avonds in Yvoire gaan eten. Het wordt een mix van engels, frans en nederlands om ons verstaanbaar te maken en uiteindelijk een prima avond te hebben. Dan rijden we terug naar het hotel in Annemasse en doen rond 23:30 uur een poging om te gaan slapen. Ondanks corona is het lekker druk op straat..

Dag 2

Zondag 22 augustus: Annemasse – Le Châtelard, 109 km / 1811 hm

Allebei redelijk geslapen en om 07:30 uur op. Ontbijt in het hotel

en dan rond 09:15 uur klaar voor vertrek. Het is redelijk bewolkt, de temperatuur is aangenaam. Als we Annemasse uitfietsen komen we al snel op een fijne Voie Verte, een prima aangelegd fietspad. Na een km of 10 draaien we af van het drukke gedeelte en beginnen we aan de eerste beklimming van de dag over een mooi rustig weggetje. Niet te moeilijk en niet te lang, een lekkere binnenkomer. Zo rijden we door tot Taninges waar we dalen tot Cluses en nemen daar een koffie/thee. Hoewel de gedachte er was dat het volgende deel door het dal richting Mont Blanc niet zo fraai zou zijn, werden we er aangenaam door verrast. Mooie kronkelende fietspaden en kleine binnen weggetjes, nik

s mis mee. Bij Passy komt de eerste langere beklimming van 7 km en gemiddeld zo’n 5%. Prima te doen en rustig onderweg. Daarna wat op en af en krijgen dan een prachtige beklimming voorgeschoteld naar Vaudagne. Klein weggetje met heel veel haardspeldbochten, een pareltje! We dalen naar Les Houches waar we lunchen. Stond niet op de kaart maar krijgen het voor elkaar om een omelette jambon/fromage te bestellen; dikke prima. We fietsen verder naar Chamonix waar de laatste beklimming begint, de Col des Montets die ons leidt naar 1461 m. Pascal nog wat frisser dan Guus en heeft dus op de top de tijd om wat foto’s te schieten. Dan dalen we af naar Le Chatelard, net over de grens in Zwitserland. Helaas,

tent is dicht en we wachten buiten. Na een uur komen we er achter dat de deur naar de receptie

open is zodat we in ieder geval naar binnen kunnen. Er is niemand en in de luie stoel kijken we de finale van de Vuelta etappe. Na 2,5 uur zijn we er wel klaar mee en wordt Booking gebeld, kunnen niks voor ons doen. Per toeval vinden we een nummer en de hotel bazin vertelt waar we de sleutel kunnen vinden. Tja, bijzondere ervaring… De kamer is ook vrij bijzonder met tapijt op de wanden en schrootjes. ’s Avonds gaan we eten in Argentiere, prima pasta die hopelijk morgen in de benen zit. Lange etappe met veel hoogtemeters!

Dag 3

Maandag 23 augustus, Le Chatelard – Brigerbad: 150 km/ 3760 hm

We beginnen om 07:30 uur met een ontbijt in het hotel,

redelijk in orde maar geen overdaad. Om 08:30 uur zitten we op de fiets en beginnen aan een lange dag met een zwaar programma. Eerst een kilometer dalen en dan omhoog de Col de la Forclaz op. Een mooie ‘loper’ met gemiddeld een procent of 6. Na 7 km zijn we op de top en gaan we 15 km dalen over een heerlijk, goed geasfalteerde weg tot in Martigny; net 2 kleine kinderen op de fiets…

We volgen de weg een stuk langs de Rhone en in principe zouden we door het dal door kunnen fietsen naar Brigerbad. Routebouwer Guus had daar een ander idee over en daardoor nemen we de afslag naar Ovrannaz. Een verschrikkelijke beklimming volgt, onregelmatig en continue stukken van 10-16%. Met veel duwen en harken komen we boven, geen bordje van de top te bekennen (en ook geen profiel!). Daar kun je mee thuiskomen! Wie kent de klim naar Ovrannaz??? Vele malen zwaarder dan bv een Alpe d’Huez. De afdaling is niet echt lekker, te steil, bochtig en slecht wegdek. We stoppen bij een restaurant voor een koffie, cola en een tiramisu; de schade: €44,- Uitzuigers! We komen gewoon weer in het Rhonedal uit, ongeveer een km of 8 van de afslag van de klim, lekker dan.. We pakken weer een stuk vlak door het dal en beginnen dan aan een soort 3-traps raket beklimming van 19 km naar Crans-Montana. Over een fraai klein weggetje maken we snel weer hoogte en in de 3e beklimming besluiten we, tegen onze gewoonte in (want we stoppen nooit in een beklimming) om te gaan lunchen. Omelette jambon/fromage en een cola. Schade: €44,- Uitzuigers!

Als we in Montana zijn dalen we weer tot in het Rhonedal waar we een klein stukje over een goed begaanbaar maar onverhard

fietspad rijden. Het laatste stuk naar Brigerbad verloopt vlotjes met de wind in de rug maar net voor de finish komt nog een beklimming van 2 km. Bij Guus is het beste er wel af, Pascal klimt nog monter; hij heeft een goede dag.

Als we bij het hotel aankomen nemen we eerst een

biertje want dat hebben we verdiend na deze pittige dag. Snel de zwembroek aan want mn Guus had zich de hele tijd al verheugd op de 180 lange glijbaan in het Thermalbad in Brigerbad. Entree: 42,- voor 2 personen, nog een keer: uitzuigers! Snel naar de glijbaan maar wat denk je? Gesloten! Wij zijn er om 18:15 uur en dat ding sluit om 18:00 uur. Zwitsers: GRRRR! We badderen wel lekker in het warme water maar gaan ook vrij snel terug naar het hotel. Daar ’s avonds lekker een pizza gegeten en op tijd naar de kamer. Morgen de Simplonpas en héél veel dalen!

Dag 4

Dinsdag 24 augustus, Brigerbad – Locarno: 112 km/2637 hm

Doucement vanochtend! Toch om 07:30 opgestaan en

een prima ontbijt in het al evenzo hotel waarin we verblijven. De zon schijnt al uitbundig en het belooft een mooie dag te worden. We fietsen eerst een stuk langs de Rhône naar Brig waar we beginnen aan de enige serieuze klim van de dag, de Simplon pas. Deze is 21 km en heeft een gemiddeld stijgingspercentage 6,5 %. Het eerste deel loopt over de oude weg van de Simplon maar hier is niets ouds aan; prima wegdek maar ook lekker rustig. De eerste 9 km zijn het zwaarst, veelal tussen de 8-11%. Als we op het nieuwe gedeelte komen wordt het ook meteen een stuk drukker. De percentages zijn goed te doen, er zijn wel veel galleria’s die dan weer niet zo fijn zijn maar ook een prachtig aangelegde brug (Ganther Brücke) waar we overheen gaan. Onderweg staan Roos en Quentin ons aan te moedigen waardoor we naar de top vliegen! Aldaar wat foto’s van de prachtige omgeving , koffie met gebak en dan gaan we dalen. Een heerlijke lange afdaling over een brede, goed overzichtelijke, weg. Jammer van de tegenwind, drukt de max. snelheid , 78,1 km/u, toch een beetje (veel). Wel mooi door een soort kloof, de Gondoschlucht.

We passere

n de grens met Italië en meteen slechter wegdek. Blijkbaar zit er in Zwitserland toch meer geld dan in Italie. In Pointetta gaan we lunchen in een tuin met

veel locals, dat moet altijd goed zijn. Inderdaad een prima pasta, cola, water en een koffie; de schade: €15,- Heerlijk die Italianen! Na de lunch beginnen we aan de tweede en laatste klim van de dag, geen naam maar wel 10 km lang. Prima te doen ondanks de warmte want de temperatuur is inmiddels fors opgelopen. Dan volgt er een wederom heerlijke lange en bochtige afdaling tot aan Locarno. We moeten even zoeken naar het hotel maar zelfs dat lukt met behulp van de Garmin. Een biertje, lekker douchen en relaxen op de kamer. S’ Avonds aan het meer bij de Italiaan gegeten, lekker en lekker duur. Prima Suisse Angus burger trouwens.

Dag 5

Woensdag 25 augustus, Locarno – Spügen: 93 km/2230 hm

Het miezert als we opstaan, dat is niet wat we willen.

Aangezien we niet zo’n lange etappe hebben vandaag kunnen we eerst rustig ontbijten, nog een bakkie en als het rond 10:00 uur droog is vertrekken we. In en rond Locarno is het erg druk en moeten we rustig door het verkeer. Pas na een km of 25 komen we gelukkig in een rustiger omgeving en dan ‘peddelen’ we lekker richting de enige klim van de dag, de San Bernandino. In een klein dorpje drinken we koffie zonder gebak want dat kennen ze hier niet. Een snack dan? Dus nemen we bij de koffie wat worst en kaas met wat stukjes brood!

Prima combi om aan een klim van 25 km te beginnen (maar niet heus). Pascal komt na een kilometer dalen erachter dat ie z’n helm heeft vergeten en dus terug voor wat extra hoogtemeters. Nog een banaantje er in en klimmen maar. De weg is goed geasfalteerd, vrij breed maar heerlijk rustig. De zon is intussen gaan schijnen waardoor het allemaal wat vriendelijker wordt (en een stuk warmer!). Guus voelt zich niet top, heeft last van z’n maag (druivensuiker, banaan, cola?). Volledig tegen z’n principe stopt hij na 6 km in een dorpje om z’n bidon te vullen: AF!! Ouderdom komt met gebreken, verstand met de jaren (?)

en zo staat het gezondheids aspect in enen voorop… Niet heel veel later moet Pascal ook een voet aan de grond zetten: AF!! Hij zit te filmen en komt met z’n schoen tegen een opstaand

randje waardoor z’n IPhone uit z’n hand valt. We kunnen elkaar dus verder niets verwijten, wat dat betreft een DNF-je voor de San Bernardino. Guus voelt zich slap en laat Pascal gaan en fietst in z’n eigen tempo omhoog. De beklimming is prachtig! Erg gevarieerd, mooie uitzichten en niet super zwaar. Wel lang. Op de top wacht een geweldige imposante omgeving met een mooi bergmeer. Een aantal foto’s en dalen maar. Veel snelheid zit er niet in want de ene na de andere haarspeldbocht volgt op elkaar. Laatste stuk vals plat naar Splügen waar het hotel nog gesloten is. We settelen ons derhalve op een terras in het dorp en nemen een overheerlijke tomatensoep. Als we het hotel in kunnen volgt het dagelijkse ritueel: douchen, liggen/slapen, mail, app en dat soort ongein. We eten ’s avonds bij de buurman, lekker maar véééél te duur! Ze prijzen zichzelf de markt uit die Zwitsers.

Dag 6

Donderdag 26 augustus, Splügen – Maloja: 78 km/2483 hm

Vandaag een korte rit, nog geen 80 km. Je zou op voorhand

zeggen een relatieve rustdag maar de vermoeidheid begint toch al wel enigszins z’n tol te eisen. Na het ontbijt nog een kopje koffie op het terras bij de buurman, de fietsen tiptop in orde maken en dan om 10:30 uur klaar voor vertrek. Infietsen is er niet bij want na 100 meter gaan we meteen de Splügenpas op. We fietsen samen en genieten van deze, werkelijk fantastische beklimming. Ook in de afdaling is het genieten; zowel langs het Lago di Montespluga als de schitterend aangelegde weg langs de bergkam met korte haarspeldbochten en uitgehakte rotstunnels. We schieten flink wat foto’s en maken leuke filmpjes. Aan het eind van de afdaling krijgen we het nog aan de stok met een Zwitser (wie anders!) in een auto die ons er niet langs wil laten. Waarom niet, we gaan veel sneller! Pascal wordt bijna tegen de muur geplet en Guus, die binnendoor wil, wordt op de andere weghelft gedwongen. De beste man nog even opgewacht aan het einde van de weg…F#*^ing Asshole!

Dan de volgende klim: Passo Maloja, 31 km lang en op voorhand niet al te moeilijk. Omdat we het beste met 1 pauze uit zouden komen stoppen we na 7 km in de klim (weer AF!) en nemen plaats in een soort tuin waar we een prima lunch krijgen voor een dito prijs. Daarna moeten we allebei weer op gang komen, even een kleine dip. Pascal fietst op de steilere stukken wat sneller maar wacht telkens op het vlakkere gedeelte. De klim is niet bijzonder, bijna saai te noemen.

Tot het laatste gedeelte van een kilometer of 4 waar we serieus aan de bak moeten. Percentages tot 13% en heel veel haarspeldbochten, wel fraai.

Vanaf de top moeten we nog een kilometer of 3 langs het meer voordat we bij het hotel arriveren. Uiteraard een onvriendelijk ontvangst, wat is er toch met die Zwitsers aan de hand of kijken wij er inmiddels door een gekleurde bril naar? Guus heeft ooit een tijdje in Zwitserland gewerkt en had al een (voor-)oordeel maar wordt in deze toch bevestigd. Ijsje op het terras, lekker douchen en chilliebillie op de kamer. Pascal vindt in de buurt een acceptabel restaurant voor het avondeten: pizza kebab!

Dag 7

Vrijdag 27 augustus, Maloja – Bormio: 93 km/1613 hm

Guus weer slechte nacht gehad, Pascal

redelijk goed geslapen. Ontbijtbuffet in het naastgelegen restaurant is prima en eigenlijk zijn we eerder klaar voor vertrek dan we hadden gepland. De eerste 20 km zijn vlak tot aan Sankt Moritz, drukke weg maar wel mooi langs diverse meren. Als we na het dorp de afslag nemen beginnen we aan de Berninapas, de top ligt op ruim 2300 m. De beklimming is niet zwaar, zelfs sommige stukken op het buitenblad. In een zucht knallen we de 10 km er doorheen. Fotootje en dóórrr. Paar kilometer dalen en dan bij de grens van Italië de Forclaz de Livigno op. Volgens het profiel maar kort en een laf stijgingspercentage maar de praktijk is anders. Flinke stukken van 10-13% en langer dan aangegeven. Ach, ook hier komen we beiden probleemloos boven waar we in het restaurantje een koffie nemen. Gedoe over Corona check maar uiteindelijk toch wat te drinken gekregen. Aangezien ze (ook hier) niet echt vriendelijk zijn pakken we onze spullen en snel wegwezen. In de afdaling is het koud als de zon achter de wolken zit. Stoer als we vanochtend waren geen jasje en armstukken meegenomen; spijt!

Aangezien we het koud hebben

nemen we in Livigno meteen de volgende beklimming om weer warm te worden. Op de top van Passo Eira een kort overleg en we besluiten met een halve krentenbol

en een druivensuiker de laatste col ook maar te doen, Passo di Foscango, hupje van 4 km om vervolgens te dalen naar Bormio. Daar komen we direct bij Marzia Rooms waar we de sleutel van de kamer krijgen maar meteen doorfietsen naar het terras. De cola met Lasagne gaat er prima in en daarna terug naar de kamer om ons op te frissen. Pascal gaat tukken en Guus gaat Bormio even in. ’s Avonds de verjaardag van Quentin gevierd in een steakhouse, luxe en lekker gegeten (met dank aan Pascal).

Dag 8

Zaterdag 28 augustus, Bormio – Vipiteno: 159 km / 3794 hm

Today is bikersday! Dat wil zeggen dat de Stelvio deze dag vanaf

Bormio afgesloten is voor gemotoriseerd verkeer tussen 08:30 - 12:30 uur. Er is tevens een Nederlands event, Tour de Stelvio, een sponsoractie tegen kanker. Dus wel een drukte van belang want niet alleen fietsers gaan de Stelvio bedwingen maar ook wandelaars en hardlopers. Respect!

We fietsen samen omhoog, halen er veel in ondanks dat dit dag 7 is van dwars door de Alpen. De zon verdwijnt al vrij snel achter een wolkendek en het is koud richting de top. We komen samen boven en na de gebruikelijke foto’s gaan we dalen. Al snel zijn we volledig verkleumd en moeten in de afdaling flink oppassen omdat ook vanaf deze kant ongelooflijk veel fietsers omhoog komen; honderden! Tel daarbij op het aantal auto’s (waar gaan die naar toe op de top??), bussen, campers en motoren en het is dus gekkenwerk omlaag. In Prato zouden we koffie gaan drinken maar teveel lycra op de terrassen waardoor we besluiten om door te fietsen tot een rustiger plaats. Het wordt Laas waar we de conditotei induiken.

Prima KMG en even opwarmen. Vanaf Laas pakken we het fietspad op richting Merano, behoudens het eerste

onverharde gedeelte van een paar kilometer, is het een prachtig aangelegd route langs de rivier de Etsch. Stroomafwaarts dus we kunnen lekker doorrijden. Net voor Merano stoppen we voor de lunch, een lasagne waar niks mis mee is. Waar wel wat mis mee is zijn de eerste regendruppels die vallen, gelukkig niet al teveel want op het moment dat we vertrekken is het gelukkig alweer droog. We fietsen dwars door Merano en gaan dan door het drukke Passeiertal richting de laatste klim van de week, de Jaufenpas. We hebben eigenlijk allebei niet meer zo veel zin en het lichaam begint toch wat tegen te sputteren; niet raar na zo’n week en we zijn ook geen 25 meer. Guus doet nog wat inkopen bij de Spar in St. Leonard aan de voet van de Jaufenpas, Pascal hoeft niks. De eerste 10 km fietsen we samen. Het begint te regenen, dat is nou jammer aan het eind van deze prachtige, zonnige week waarin we dus heel veel geluk hebben gehad met het weer. Jasjes aan en door. Bij Pascal is de snit eruit en Guus fietst door. Als hij bijna op de top is wordt hij gebeld door Pascal; hij is 3,5 km onder de top, is helemaal stuk en kan niet meer verder. Het bereik is ruk en krijgen geen bereik meer. Roos wordt ingeseind en zij gaat

Pascal met de auto halen. Guus neemt op de top nog een KMG in een klein restaurantje en probeert wat warm te worden. Lukt niet, het is echt steenkoud. Dan maar koud de afdaling in. Na de Stelvio niet nog een keer een fijne ervaring. Uiteindelijk na een lange dag toch bij het hotel aangekomen waar een heerlijke warme douche de beloning is. Pascal arriveert een uur later en baalt als een stekker dat ie heeft moeten opgeven. Het was echt over en uit want een DNF zit niet in zijn aard. ’s Avonds een simpele maaltijd in een hardrock restaurant in de buurt en dan lekker naar bed. RUST!!

Morgen vroeg op voor de terugreis, hopelijk lukt het dit keer wel voor de drukte uit te rijden. We gaan het zien!

Naschrift: we hebben het gezien… file file file en uiteindelijk 3 uur later thuis dan gepland.

Wat een fantastische route, wat een prachtige beklimmingen, wat een mooie omgeving, wat een prachtig weer. Een echte aanrader voor elke fietser. Dank aan Roos en Quentin voor de begeleiding zodat wij deze tocht konden maken.

Eén nadeel: Zwitserland; het is een prachtig land qua natuur en infrastructuur maar de bevolking vind ik verschrikkelijk (onvriendelijk, ongastvrij) en wat is alles ontzettend duur.

Desondanks: blij dat we, de Vinck en de Vonk, zijn gegaan want deze kunnen we weer ‘AFVINCKEN’.

Guus

Genève - Vipiteno: 796 km / 18.383 hm