Corona, bij wie gooit het geen roet in het eten? Zo ineens in 2020 is alles anders en gaat de geplande trekking tocht door Schotland niet door. Lock-down, quarantaine,  1,5 m afstand etc etc en dus een streep er door. Op het laatste moment besluiten we om toch iets te gaan doen maar dan in eigen land: het Pieter (fietsers-) pad! Een route van bijna 600 km, ongeveer parallel aan het Pieterpad, van Pieterburen naar de Pietersberg bij Maastricht. Dat moet in 4 dagen kunnen. We hebben ruim 6 weken prachtig weer gehad maar als wij willen fietsen slaat het weer om en krijgen we 4 dagen pokkenweer. We gaan! We komen toch langs Nijmegen dus als het echt heel erg slecht is dan stoppen we er wel mee. Zoonlief brengt ons naar Pieterburen waar we gereserveerd hebben op camping Boet’n Toen (in normaal nederlands: Buiten Tuin). Tentje opgezet en op naar het terras voor koffie en een biertje.

Uiteraard slecht geslapen maar dat ben ik gewend in het tentje. In Pieterburen kun je een kanon afschieten maar door die rust kwam het geluid van een uil goed tot z’n recht. Daarnaast speelt een langdurige blessure parten wat het liggen op een luchtbedje ook niet ten goede komt. We vertrekken om 08:15 uur en fietsen met een stevige wind in de rug door het Groningse landschap. Ondanks het idee van saai en vervelend krijgen we een verrassend leuke route voorgeschoteld. Mooie, kleine en smalle fietspaden door weiden en langs water, door kleine dorpjes als  Eenrum, Meersengeweerd en Winsum, je kunt er maar een keer geweest zijn! Henry en ik hebben allebei in Groningen gestudeerd dus even wat oude herinneringen ophalen door oa. langs het studentenhuis van Guus in de H.W. Mesdagstraat te fietsen. Koffie uiteraard bij ‘de Drie Gezusters’ op de Grote Markt en dan snel door. We komen over een prachtig fietspad langs het Hoornse Meer waarna we Drenthe in fietsen. Meer bos, meer hei, hunebedden en dus andere omgeving. We lunchen in Rolde waar we allebei een uitsmijter nemen en studievriend en oud huisgenoot Albert Jan (had hem de foto van het huis gestuurd) ook een bakkie komt doen want hij woont in de buurt. Na de lunch fietsen we door een bosrijk gebied met veel mooie, strak aangelegde fietspaden met af en toe wat gemiezer waardoor de regenjasjes (even) aan moeten. Gezien de voorspelling valt het allemaal reuze mee en klagen we niet. We komen aan op camping Kalmpjes An (hoe anders?) in Coevorden, worden verwelkomt door de eigenaresse met koffie en thee, kunnen door de Corona ons ‘douchen’ met een ouderwetse teil en een gieter en sprinten de tent in want het begint stevig te regenen. Gezien de voorspelling houdt dat morgenavond op…Have fun! We ‘dineren’ in de tent, de mevrouw van de camping serveert de friet met hamburger en kroket uit tot aan de luifel. Top! Zo hoeven wij niet door de stromende regen naar Coevorden, dat doen we morgenochtend wel. Kortom: we doen het Kalmpjes An!

Gelukkig, ondanks de slechte weersvoorspelling is het ’s ochtends droog. Om 07:00 uur de wekker en iets na 8 op de fiets. Het eerste stuk van Coevorden naar Hardenberg is niet heel bijzonder maar daarna krijgen we prachtige stukken door het bos. De lucht is telkens erg dreigend maar tot Ommen, waar we een bakkie doen en snel wat boodschappen bij de Jumbo, blijft het droog. We fietsen over de Sallandse Heuvelrug langs mooie boerderijen en over kleine kronkelende paadjes. Intussen is het gaan regenen en af en toe kletst het toch aardig naar beneden. Nog nooit eerder gedaan, maar Guus trekt een regenbroek over z’n fietsbroek, Henry blijft volharden in korte broek. In Holten stoppen we voor de lunch, het wordt het dagmenu want we weten niet of we vanavond iets fatsoenlijks te eten krijgen. Op het menu: kipspies met friet en groente, niks mis mee. Via Laren en Vorden, waar we een ijsje nemen, fietsen we langs het prachtige plaatselijke kasteel waar we nog wat picka’s nemen.  Door de groene Achterhoek komen we dan in Zelhem aan. We doen een paar boodschappen voor de borrel en het ontbijt van morgenochtend en dan trappen we vol gas naar Doetinchem. De verwachting was dat het droog zou blijven maar niets is minder waar, het regent inmiddels stevig. De eindbestemming is camping ‘de Wrangen’ die inmiddels ook doordrengt is, net als wij. Tentje op, wederom poedelen met de washand ivm de corona en dan snel de Brasserie in voor het avondeten. Het wordt zalm met tagliatelle voor Henry en de spareribs voor Guus. Biertje erbij, beetje kletsen, intussen alle apparatuur aan de opladers en kijken uit naar de dag van morgen: droog!

Inderdaad, het is droog; ergo, het zonnetje schijnt zowaar! Het eerste gedeelte van de 3e etappe gaat vanuit Doetinchem tot aan de pont bij Millingen aan de Rijn, 38 km. Cruciaal is, zoals we op de website hebben vernomen, dat deze pont slechts 1x per uur gaat. Aangezien het inpakken erg voortvarend gaat, komen we tot de conclusie dat we misschien de oversteek om 10:00 uur wel kunnen halen ipv de voorgenomen 11:00 uur.  Als we op de fiets zitten zit er een enorme ‘kraak’ in de fiets van Guus, bijzonder irritant. Cranck, achteras? Het is niet goed te duiden waar het vandaag komt, wel raar dat er gisteren nog niets aan de hand was. Omdat we hebben afgesproken om bij Henry thuis te gaan lunchen, we komen toevallig via deze route precies langs zijn huis, gokken we er op dat de fiets het volhoud tot daar. Het regent inmiddels en het is ronduit koud. Best balen omdat er zonnige perioden waren voorspeld. Om 09:57 uur arriveren we bij de pont, hoezo kunnen tijdrijden?! De pontbaas weet ons te vertellen dat ie eigenlijk iedereen wel ophaalt dus eigenlijk voor nop zo hard door gekachelt. Bakkie koffie in Millingen en daarna rijden we door ons bekend terrein naar Groesbeek.

In Venlo viel er geen camping te reserveren ivm de corona en dus hebben we daar een hotelovernachting geboekt m.a.g. dat alle overbodige ballast achtergelaten kan worden. We vervolgen onze weg via ons allemaal bekende weggetjes, ook wel leuk om door je eigen achtertuin te rijden. Bij Afferden steken we de Maas over en door het mooie Maasduinen gebied fietsen we door tot Wanssum waar we nog een korte stop maken. Van daaruit gaat het veelal tegen een stevige wind in door tot Venlo waar we rond 18:00 uur aankomen bij Hotel Wilhelmina. Wat vergane glorie maar ach, voor vanavond beter dan in een koude tent. Na 3 dagen met emmer en gieter ons te hebben gewassen is een douche echt goddelijk! We eten ook in het hotel, dit is overigens voortreffelijk! Rondje door het centrum gewandeld, voor beiden een eyeopener want het is er verrassend gezellig terwijl we ons van Venlo eigenlijk niets hadden voorgesteld. Morgen alweer de laatste etappe van deze mooie tocht. Hopelijk waait het wel iets minder dan vandaag, woei woei…

Met een karig ontbijt achter de kiezen verlaten we Hotel Wilhelmina voor de laatste etappe van onze Pieterpad trekking. Het eerste gedeelte gaat door een bosrijk gebied  en vrij veel over onverharde paden die prima te fietsen zijn. Op onze trekkingfietsen mét bepakking fietsen we onderweg zelfs gemakkelijk met een fietstourclubje uit de regio mee. De wind is nog stevig (we komen oa door ‘Windraak’) maar iets minder krachtig dan gisteren. Aangezien we kronkelend de route volgen betekent het dat we de wind continue vanuit een andere richting hebben; wel veel opzij en tegen. In Swalmen komen we langs een prachtig kasteel waar we stoppen voor wat foto’s. Na 2,5 uur fietsen wordt het tijd voor koffie. In St. Odilienberg (of all places) nemen we plaats in een corona-proof tentje voor de KMG (Koffie Met Gebak). In veel delen van Nederland regent het maar in het zuiden schijnt vandaag veelal de zon dus we mogen niet klagen. Wat rustiger dan gisteren fietsen we verder naar onze eindbestemming. In Puth (waar anders!) gaan we lunchen bij restaurant Oud-Limburg waar de bazin ons een prima uitsmijter klaar maakt. Na de pauze fietsen we het heuvellandschap van Zuid-Limburg in, koren op de molen van Henry! Hij klimt goed, ook op de zware trekkingfiets, Guus veelal in z’n wiel. Voor we het weten bereiken we Maastricht waar we nog een sightseeing stadstour maken voordat we het laatste stukje doen, de beklimming van de St. Pietersberg. Missie volbracht! We wachten op Bianca en dochter, poedelen ons op de parkeerplaats en met z’n vieren (dat mag in deze Corona tijd niet!) rijden we terug naar Nijmegen.