Na mijn trip naar Rome, 3 jaar geleden, ga ik dit jaar op de trekkingfiets naar Nice. ‘k Heb een bijzondere zware route uitgestippeld over alle hoge cols en bergen die onderweg maar te vinden zijn, van de Keutenberg tot en met Cime de la Bonette. De route is volgens Strava bijna 1500 km en ruim 30.000 hm. Vriend en medestrijder Pascal gaat met mij deze uitdaging aan, hoewel hij na dag 1 nog een paar dagen terug moet voor werk. Hij een paar dagen minder en ik een paar dagen alleen, ook wel eens goed. Tassen dus weer aan de fiets, het tentje achterop en trappen maar!
Dag 1
Maandag 25 mei: Nijmegen - Gulpen, 154 km
We vertrekken om 08:15 uur want vandaag staat meteen de
langste route op het programma, van Nijmegen naar Schin op Geul. Het is bewolkt maar droog en de temperatuur is goed. Pascal gaat het vandaag proberen, hij heeft eergisteren z’n hamstring gescheurd. Gelukkig heeft-ie z’n privé-fysio bij zich. Na een km of 40 verlaten we bekend terrein en volgen we de route via de Garmin, prima te doen. In Kronenburg, voor ons alleen bekend van het park, drinken we bij het plaatselijke ‘Hof van’ de eerste koffie met vlaai en raken we meteen aan de praat met een ander fietsend (Belgisch) stel die een rondje Nederland doen. Met Pascal gaat het goed en hij besluit mee te fietsen naar Limburg. Via mooie rustige weggetjes en door bosrijk Brabant gaan we voortvarend richting het zuiden. Helaas dient de eerste lekke band (nieuwe buitenbanden!) zich na een onverhard pad aan. De lunch, eieren met spek, laten we ons goed smaken en zo komen we eind van de middag al in Zuid-Limburg aan. Omdat Pascal naar Maastricht moet is het beter om door te fietsen naar Gulpen ipv Schin op Geul. Uiteraard pakken we de
Keutenberg even mee (makkie….) en wordt de tent opgezet op Camping de Gulperberg. ’s Avonds samen lekker gegeten in Gulpen, dan vertrekt Pascal naar Maastricht en onderhoud ik mezelf in het restaurant met een stel uit Breda. Nog even de Gulperberg op en de tent in. Goeie dag gehad, morgen (alleen) de Ardennen in.
Totaal: 154 km / 619 hm / gem. 22,9 km/u
Dag 2
Dinsdag 26 mei : Gulpen - Troisvières, 110 km
Na een matige nacht om 07:30 de wekker laten ‘blaffen’. Kan het rustig aan doen want er wacht nu niemand op me en vanavond ook niet. Het perineum voorzien van een laagje cetomagronol want dat is nu al gevoelig. Nadat alles weer in de tassen zit eerst een ontbijt; helaas, daar doen ze op camping de Gulperberg niet aan. Dan maar een Snelle Jelle er in en op pad. In Slenaken bij de plaatselijke bakker annex supermarkt kan ik prima slagen en met een goed gevulde maag wordt de route opgepakt. Ja hoor, in Aubel nu al de 2e lekke band, wat zijn dit voor een nieuwe Continentals? Met het, nu al, laatste nieuwe binnenbandje rij ik vervolgens over mooie weggetjes door de Voerstreek en de Ardennen. Het is al flink klimmen, oa de
Barrage du Gileppe, en dan is zo’n bepakte trekkingfiets toch anders dan een racefiets van nog geen 7 kg. In Malmedy een stop voor de lunch, ook dit is alleen
toch anders dan gezellig met z’n tweeën. Zal blij zijn als Pascal er vrijdag weer bij is. Het laatste stuk naar Troisvières is wat minder zwaar en rond 16:30 uur bereik ik de camping waar ik hartelijk word ontvangen. Tentje op, douchen, kleren wassen en ’s avonds gegeten bij de pizzeria. De route was mooi, het weer een tikkeltje te koud maar gelukkig droog. Dat is in de Ardennen wel vaak anders geweest…Hoewel de campingbaas me een ‘quiet’ plekje had toegewezen was hij vergeten erbij te vermelden dat er een, bijna onzichtbare, spoorbaan langs de camping ligt en de kerkklokken van Troisvières om het kwartier slaan. Zoals wij dat thuis op vakantie noemen: enige overlast van de weg mogelijk!
Totaal: 110 km / 1619 hm / gem. 19,1 km/u
Dag 3
Woensdag 27 mei: Troisvières - Remich, 98 km
Het was koud vannacht, toch wel beetje liggen bibberen. Hoe moet dat straks
in de Alpen op hoogte? Op de fiets het dorp in voor een ontbijt, uiteraard bij Fonk een prima patisserie. Het is daarna even zoeken naar de route, die begint precies over de camping dus ik ga terug naar ‘af’. Via een steil onverhard pad (hoort bij ‘Vonktours’) kom ik, de fiets naar boven duwend, op asfalt terecht. Via schitterende kleine weggetjes met allemaal strak asfalt fiets ik door het glooiende landschap. Wat kun je hier perfect fietsen. Een stuk van 1,5 km met een percentage tussen de 12 – 18% doet me even flink ploeteren, maar gaaf om hier met bepakking omhoog te fietsen. De lunch, lekker in de
zon op het terras in Larochette, smaakt me prima en klets even met een Nederlands stel. Onderweg negeer ik 4x een ‘Route Barée waarbij ik 1x mazzel heb. De weg is gebarricadeerd met hekken waarvan er 1 los zit. Ik waag het er op en kom (ongezien) weer op de juiste weg. Daarna gaat het, op een enkel steil stuk na, vrij relaxed richting de Moezel waar ik tegen 16:00 uur op de camping in Remich aan kom. Tijdje in de zon gezeten, dan het ritueel tent opzetten, douchen, fietskleren wassen om vervolgens de duurbetaalde WiFi (afzetters) er doorheen te jassen incl. FaceTimen met het thuisfront. In Remich nog op het terras kunnen eten en dan op tijd de tent in. Mooie dag met aanzienlijk minder hoogtemeters dan Strava had opgegeven (1209 ipv 1875), dat is al voor de 3e dag zo. Zal toch geen laf tochtje worden…?
Totaal: 98 km / 1209 hm / gem. 20,1 km/u
Dag 4
Donderdag 28 mei: Remich – Bérig-Vintrage, 88 km
Vandaag staat de kortste etappe op het programma met relatief weinig hoogtemeters, een ‘weggevertje’. Aangezien de route vanaf de camping langs de Moezel begint weiger ik terug te gaan naar Remich voor een ontbijt. Dus maar weer een Snelle Jelle er in en kijken waar ze een ontbijt hebben. De wind is tov voorgaande dagen gedraaid, toegenomen en is nu pal tegen of opzij, dat scheelt toch aanzienlijk. De eerste kilometers gaan over het fietspad langs de Moezel waarna de weg van de rivier afdraait en het Noord-Franse binnenland in gaat. Op de wegen is het stil en verlaten, evenals in de dorpjes; waar is iedereen? Met nog een Sultana en wat druivensuiker gaat het nog maar na 2 uur fietsen krijg ik een hongerklop. Uiteindelijk kom ik in Bouzonville, een wat groter dorp waar eerst wat boodschappen gedaan moeten worden. Niks ervan, weer een lekke band! Een mede fietser spreekt me aan, het blijkt een Belg (Thierry) die op weg is naar Milaan. Hij kampt met hetzelfde niet-koffie/eet probleem en samen schuiven we aan op het terras van een patisserie. We wisselen fietservaringen uit
en delen website gegevens. Na het afscheid nog even wat boodschappen in de supermarkt en iets te vol gepropt vervolg ik mijn weg. Onderweg is het saai; korenvelden, windmolens, korenvelden, windmolens en verder weinig opwindends. Na het dorp Coume kom ik in een bos terecht waar fietsen niet mogelijk is, hoe heeft Strava dit bospad kunnen kiezen? De benen voelen niet echt goed vandaag en on
derweg tussen Boucheporn en Laudrefang krijg ik nog een vervelend, kilometers lang, onverhard stuk onder de wielen door. WTF, Strava is toch een fietsprogramma? Ik baal er van want zo schiet het niet op en bovendien zit ik niet op nog een lekke band te wachten. Pascal heeft een hotel geboekt voor de nacht en daar aangekomen blijkt de eigenaresse niet thuis. Half uurtje in het gras gelegen voordat ik het Pipi Langkous hotel in kan. Al met al viel deze dag toch tegen, heb het zwaarder gehad dan verwacht. Wel een lekker bad en dito bed! (mocht je dezelfde route gaan rijden, de weg op Strava is aangepast!)
Totaal: 88 km / 1113 hm / gem. 18,2 km/u
Dag 5
Vrijdag 29 mei, Berig-Vintrage – Alound: 121 km
Om 01:15 uur word ik wakker gebeld want Pascal + chauffeur staan op de stoep. Even bijkletsen en dan weer de slaap (niet kunnen) hervatten. Hij heeft voor mij een nieuwe band meegenomen en dat is maar goed ook want de fiets staat weer lek in de schuur. Medestrijder Pascal lijkt redelijk hersteld van z’n hamstringblessure, lopen gaat nog moeilijk, maar op de fiets weinig last. Het is bewolkt en soms regent het een beetje. De route is, tegen de verwachting in, best ok hoewel er onderweg weinig te beleven valt. Pas na 75 km komen we in een dorp, Baccarat, waar we koffie kunnen krijgen en dus, gezien de tijd, ook meteen lunchen. Het laatste stuk naar St. Die des Vosges gaat vlotjes maar éénmaal bij de camping aangekomen blijkt deze te zijn opgeheven. Bij het Office du Tourisme geïnformeerd naar een altern
atief, deze blijkt een km of 12 verderop in Alound te
zijn. Onderweg daarnaar toe krijgen we een fikse onweersbui over ons heen en gaan toch maar even schuilen. De camping is prima, alleen geen campingbaas dus we zetten de tenten zelf maar ergens neer. ’s Avonds ‘chez Agnes’ prima gegeten, de Garmins opgeladen en de route voor de volgende dag verkent. Om 22:30 uur tijd om de slaapzak in te gaan want morgen wacht een serieuze Vogezendag. Hopelijk val ik ook in slaap want in de tent naast me wordt al serieus gesnurkt, morgen de tent maar iets verder op zetten…
Totaal: 121 km / 1108 / gem. 20,5 km/u
Dag 6
Zaterdag 30 mei, Alound – Cernay: 93 km
Het regent, ja natuurlijk regent het want we zijn in de Vogezen. De tent kletsnat ingepakt, regenjasje en overschoenen aan, niet zeuren: fietsen. De eerste kilometers gaan langs een drukke weg naar Fraize waar we eerst een café induiken omdat we allebei hoge nood hebben. Er was geen toiletpapier voorhanden op de camping. Gezellige drukte, erg amicaal en de plaatselijke dorpsgek drukt ons zelfs de hand. Na de koffie komen we snel op een rustige weg en begint het al te klimmen. De klim, Col le Collet, is langer dan verwacht, zo’n 12 km en brengt ons tot bijna 1200 m. In de afdaling is het koud, het regent nog
steeds. Na een klein hupje volgt een langere afdaling tot aan de voet van Col de Bramont. Deze klim is kort en prima
te doen en na de afdaling komen we in Wettstein waar we gaan lunchen. Dikke frieten met entrcôte staat op het menu bij restaurant ‘aux Trolles’, veel andere keus is er niet. Dan beginnen we aan de beklimming van Le Grand Ballon over een afstand van 20 km. We fietsen samen want het tempo ligt mooi gelijk. Zonder al te veel problemen bereiken we via
Le Markstein de top en na een fotootje dalen we naar Cernay, de eindbestemming van vandaag. ’s Avonds prima gegeten bij de pizzeria, de dag van morgen doorgenomen en de conclusie getrokken dat we deze eerste serieuze klimdag prima hebben doorstaan.
Totaal: 93 km / 1859 hm / 17,6 km/u gem.
Dag 7
Zondag 31 mei, Cernay – Les Breuleux: 100 km
Vandaag lijkt een relatief makkelijke etappe, alleen op 25 km voor het eind zit een steile klim. We beginnen met een ontbijt bij de patisserie in het dorp en éénmaal op de fiets krijgen we een relatief vlakke aanloop tussen de Vogezen naar de Jura. Mooie route maar het gaat toch meer op en af dan we dachten. Na 60 km, net als we de grens met Zwitserland over zijn, gaan we lunchen bij (hoe anders) restaurant Le Douane. Pascal aan de pasta en ik neem een salade du chef. Dan krijgen we een korte maar stevige klim
van een kilometer of 4 waarvan we ons afvragen of dit al de klim is die we een beetje vrezen, niet dus. Er volgt meteen een heerlijke rechte lange afdaling waar we allebei de 75+ per uur aantikken. Na het dorp schrikken we, de weg gaat steil omhoog. Bij het bord 4 km met 14% maken we een foto en dan moeten we aan de bak. Het is hard werken om boven te komen, een stevige aanslag op de benen. Toch bereiken we gezamenlijk de top van
Sur la Croix en volgens de route zou het nu nog nagenoeg vlak 20 km naar de camping zijn. Niets blijkt minder waar, het gaat op en af over
Les Enfers met regelmatig flinke stijgingspercentages. Moe komen we op de camping waar we de cola en chips goed laten smaken en gezellig met een Zwitsers echtpaar op het terras keuvelen. Het kan dus toch... Het restaurant op de camping gaat helaas de volgende dag pas open zodat we ’s avonds naar het dorp moeten om te eten. In de Auberge is het goed toeven en het eten is er meer dan voortreffelijk. Wederom verkeken op een zogenaamde makkelijke etappe, niet weer doen!
Totaal: 100 km / 1629 hm / gem. 18,7 km/u
Dag 8
Maandag 1 juni, Les Breuleux –Thonon les Bains: 133 km
We beginnen de ochtend bij onze Zwitserse buren. Ze nodigen ons uit voor de koffie en we schuiven met ons ontbijt aan in hun voortent en kletsen honderd uit, erg gezellig. We starten op de fiets meteen met een klim van een kilometer of 3 over een mooie slingerweg door prachtige natuur. Ook de 2e beklimming gaat goed hoewel we de benen van gisteren nog wel voelen. Dan volgt er een lekkere lange afdaling en de weg gaat over in vals plat naar beneden tot aan het meer van Neuchatel. Bewust de route langs het meer gelegd maar dit valt ontzettend tegen: het is druk en de weg loopt toch nog redelijk ver van het meer. Bijna 40 km gaat
deze weg zo door, we lunchen intussen wel lekker met een goede tagliatelle met spinazie en kip, totdat we uiteindelijk weer op een rustige D-weg komen. Voor het meer van Geneve komt er nog 1 klim en zo komen we mooi op tijd aan in Lausanne. Een colaatje en een ijsje, kaartje kopen voor de boot naar Thonon les Bains. We kunnen meteen opstappen en binnen een paar minuten vertrekken we naar de overkant. Even de camping zoeken en alles staat in een mum van tijd geïnstalleerd. Op de camping gegeten en op tijd naar bed want morgen wacht ons een zware eerste etappe door de Alpen. We zullen zien of we over de hoge cols komen met onze zware fietsen met bepakking!
Totaal: 133 km / 1169 hm / gem 21,2 km/u
Dag 9
Dinsdag 2 juni, Thonon les Bains – Le Grand Bornard: 109 km
Vandaag vroeg op want er wacht een zware dag, veel kilometers en dito hoogtemeters. Het echte werk gaat beginnen. Na het ontbijt op het terras van de camping vertrekken we uiteindelijk toch pas om 09:00 uur. Het lange stuk naar Morzine door de gorges is prachtig en daar moeten toch de eerste 600 hoogtemeters overwonnen worden. We fietsen op reserve en aangekomen in Morzine pakken we een collatje en een broodje uit de supermarkt en vervolgen onze weg naar de
Col de la Joux Plane. Ai, aan de voet van de col staat: Fermée. Dat hadden we al op internet gezien maar we gaan het gewoon proberen, in principe kun je met de fiets overal langs. Er staan diverse borden onderweg met ‘Route Barée maar alles wordt genegeerd. Een automobilist wijst me er nog op dat de weg gebarricadeerd is maar éénmaal op het bewuste punt aangekomen kan de fiets er net langs. Uiteindelijk wordt duidelijk waarom de pas is afgesloten, een groot gedeelte van het asfalt is naar beneden gestort en er zit een groot gat in de weg.
Boven aangekomen klets ik even wat met 2 engelse wielrenners en wacht op Pascal die in z’n eigen tempo omhoog is gereden. In Samoëns lunchen we en rijden daarna door na Cluses waar we beginnen aan de 20 kilometer lange
Col de la Colombiere. De eerste 10 km tot het dorp Riposoir zijn nog goed te doen maar de laatste 7 km zijn verschrikkelijk, zeker net voor de top met 12%. Het is warm en het eten en drinken moeten goed gedoseerd worden. Op de top wacht ik een minuut of 8 op Pascal en meteen dalen we door naar Le Grand Bornard waar we de tent opslaan op de camping. Redelijk uitgewoond eten we ’s avonds in de pizzeria en gaan om 23:30 uur slapen. Morgen een soortgelijke dag.
Totaal: 109 km / 2678 hm / gem. 15,4 km/u
Dag 10
Woensdag 3 juni, Le Grand Bornard – Bourg St. Maurice: 101 km
We staan op met prachtig weer en ontbijten op het muurtje voor de kerk.
De eerste klim,
Col des Aravis, is goed te doen en samen rijden we ‘m rustig omhoog omdat we deze lange klim toch een beetje vrezen. Na de afdaling in Flumet een colaatje van de Casino en prepareren ons voor de 2e klim,
Col des Saisies. De klim van 16 km loopt vrij regelmatig en ook hier komen we samen boven. Dan volgt de afdaling naar Beaufort waar we onderweg stoppen om foto’s te maken van de prachtige Mont Blanc, vol gelegen in de zon. Wat een prachtig plaatje en wat een omgeving, dit is echt genieten! In Beaufort eten we (matig) en beginnen dan aan de laatste klim van de dag,
Cormet de Roselend, van 20 km. Al snel fietsen we ons eigen tempo, Pascal heeft te weinig gegeten en
heeft het moeilijk onderweg. Het is een formidabele klim, één van de mooiste die ik ooit gedaan heb. De afwisseling, het prachtige meer en het ruige landschap is fenomenaal! Op de top spreek ik een paar Zwitsers en Belgen die ook naar Nice fietsen. Nadat Pascal gearriveerd is duiken we de afdaling in, ook al super! Morgen staat de Iseran op het programma maar die is gesloten. Helaas geen wifi ’s avonds om naar alternatieve routes te kijken. Morgenochtend dan maar.
Totaal: 101 km / 2745 hm / gem. 14,1 km/u
Dag 11
Donderdag 4 juni, Bourg St. Maurice – Val d’ Isère: 31 km
De mevrouw van de receptie belt naar Val d’Isere om te informeren of we
de
Col de L'Iseran over kunnen. Vandaag nog gesloten, morgen open. We gebruiken deze dag als een relatieve rustdag want we besluiten naar Val d’Isere te fietsen en daar een hotel te nemen. Eerst een uitgebreid ontbijt met een sandwich thon, pain aux raisin, verse jus en koffie bij het moderne café van de SuperU, incl. WiFi. De klim, met een vlakke aanloop, is 31 km en op een enkel wat steiler stuk prima te doen. We lunchen in de bar van een Zweeds stel en zoeken een hotel. Dat is nog niet zo heel eenvoudig want in Val d’Isere is het uitgestorven; Booking.com brengt uitkomst en zo nemen we intrek in een prima hotel. ’s Middag wat relaxen, Strava routes aangepast vanwege deze ‘tussenstop’ en ’s avond uitstekend gegeten in een plaatselijk restaurant waar meer personeel dan klanten zijn: we zijn de enige…
Totaal: 31 km / 1075 hm / gem. 11,7 km/u
Dag 12
Vrijdag 5 juni, Val d’Isère – Salbertrand: 108 km
Leuk zo’n nacht naast een snurker, slecht geslapen dus. We beginnen bij
de Spar met een ontbijt en beginnen dan aan de klim van de L’Iseran. Het bord ‘Fermé’ staat er nog op maar ons is beloofd dat ie open zou zijn. Na een km of 2 komen we bij een versperring ‘Route Barrée, maar hiervoor geldt hetzelfde als bij de Joux Plane: doorfietsen! Op de col is het prachtig maar we zijn wel de enige. Al vrij snel fietsen we in ons eigen tempo omhoog en komen door een fantastisch landschap waar nog veel sneeuwresten liggen. In de buurt van de top liggen nog enorme sneeuwwallen, indrukwekkend om hier door heen te fietsen en vooral gaaf omdat de zon uitbundig schijnt. Op de top ben ik de enige, ssstt.....wat een rust, wat een 360 graden panorama, wat bijzonder! Van de andere kant komt een fransman, hij vertelt dat ze iets verderop in de afdaling nog met de weg bezig zijn om deze sneeuwvrij te maken.
Daar aangekomen moeten we van de fiets en lopend banen we ons een weg door de sneeuw terwijl een sneeuwmachine Pascal bijna onderspuit, hilarisch! In de afdaling stoppen we nog een paar keer om foto’s te nemen van dit machtige landschap, wat is het hier verschrikkelijk mooi. Aan de voet van de
Mont Cenis gaan we lunchen en de 10 kilometer klimmen die daarna volgen zijn goed te doen. Na de top krijgen we eerst nog een vervelend stuk langs het stuwmeer maar dan volgt een geweldige afdaling van 30 km naar Susa (Italië). Hier pakken we nog snel een terrasje met een overheerlijk Italiaans ijsje en beginnen dan aan de laatste 20 km. Die vallen ons flink tegen, het is erg warm en er zit meer stijging in dan verwacht. Rond 17:30 uur komen we aan op de camping, installeren ons en genieten na van deze prachtige fietsdag. Geluk hoeft niet duur te zijn!
Totaal: 108 km / 2326 hm / gem. 16,0 km/u
Dag 13
Zaterdag 6 juni, Salbertrand – Guillestre: 89 km
Ook vandaag schijnt in alle vroegte de zon al weer uitbundig en nadat we de camping hebben
verlaten gaan we ontbijten in Oulx bij het Centro Commercial. Niks mis mee en flink volgegeten beginnen we aan de beklimming van de
Col de Montgenevre. Het eerste stuk is niet zo zwaar maar na 10 kilometer wordt het toch anders met percentages van 8%. We fietsen in ons eigen tempo omhoog, Guus per ongeluk door de (‘verboden voor fietsers’) 2 km lange tunnel en Pascal, zo blijkt achteraf, is er langs door de galleria’s gefietst. In de afdaling gaan we nog een goed gesoigneerde
wielrenner ‘pesten’ door met onze zware fietsen achter hem te dalen en soms er voor bij te gaan. In Briancon nemen we uitgebreid de tijd voor de lunch voordat we aan de
Col d'Izoard beginnen. Deze 20 km lange klim van de buitencategorie is pittig, maar allebei in eigen tempo fietsen we goed omhoog. Met het dreigende onweer laten we ons door het prachtige Casse Deserte naar beneden vallen met een maximum op het laatste lange eind van ruim 81 km/u. Volwassen kerels, net 2 kleine kinderen... In Guillestre doen we snel een paar boodschappen maar dan moeten we schuilen want het komt plots met bakken naar beneden. Uit nostalgisch oogpunt kiezen we voor de camping waar Guus vorig jaar nog heeft gestaan, met dit verschil dat er nu niemand is. ’s Avonds bij de pizzeria gegeten en de finale Champions League in de kroeg gekeken. Barcelona wint met 3-1 van Juventus, wij hadden vandaag al gewonnen…
Totaal: 89 km / 2076 hm / gem. 15,5 km/u
Dag 14
Zondag 7 juni, Guillestre – Jausiers: 45 km / 1238 hm / gem. 14,5 km/u
Hoewel het droog is, is alles nat. Tent, fietskleren, de hele zut gaat klets in de tassen maar aangezien we maar een korte etappe voor de boeg hebben is het geen probleem. Ontbijt op zondag bij de SuperU in Guillestre: brood, jam en Yop. De enige col van vandaag,
Col de Vars, heb ik vorig jaar nog beklommen met de racefiets en lijkt op voorhand niet zo lastig. Onderweg
valt het tegen, meer steile stukken van 10% dan verwacht. Ook de vorm is vandaag minder dan voorgaande dagen. Na ruim 2 uur staan we op de top, en suisen we naar beneden omdat we ’s middags lekker willen relaxen. Dat lukt aardig, eerst op het terras in Jauziers met een forse omelet/frites en daarna op de camping. Tentje op, douchen, wassen, muziekje luisteren en een power napje. Morgen alweer het laatste hupje voordat we Nice in zicht krijgen. Toevallig wel Col de la Bonette, laat dat nou net de hoogst begaanbare pas in Europa zijn met z’n 2802 m.
Totaal: 45 km / 1238 hm / gem. 14,5 km/u
Dag 15
maandag 8 juni, Jausiers – St. Sauveur de Tinée: 79 km
We waren al bang dat we niets te eten zouden krijgen maar gelukkig zien we in het dorp iemand met
een stokbrood lopen, er is dus toch een bakker. We kopen allerlei lekkere broodjes en nemen voor onderweg nog een tartes des pommes mee. Het is maandag en het is rustig op
Col de la Bonette, gelukkig veel minder motoren dan in het weekend. De eerste kilometers klimmen we rustig samen want de klim is lang, 24 km en dat op een fiets met bepakking, in totaal zo’n slordige 35 kg. We worden opgehouden door een kudde schapen op de weg die van wei wisselen. In de lichtste versnelling hoeven we de voet niet op de grond te zetten want ook nu geldt nog steeds de regel dat je dan ‘AF’ bent. Beetje kinderachtig nog op deze leeftijd maar de prestatiedrang
blijft onverhoopt gelden. Als het wat steiler wordt pakken we allebei ons eigen tempo. Deze col blijft ongekend mooi, wat een schitterend afwisselend landschap. We hebben geluk met het weer, het is half bewolkt en de temperatuur is prima om te klimmen. Het laatste steile stuk, uiteraard rechts langs (hoewel geblokkeerd) naar Restefond La Bonette op 2802 m is het nog even duwen maar op de top word ik door zeker een man of 20 met een daverend applaus onthaald. Als Pascal even later aankomt zijn zij helaas al weg maar de prestatie is er niet minder om. We spreken een Nederlands stel (hij rijdt 20 m voor de top lek…), gaan samen op de foto want zij blijkt mijn website al eens bezocht te hebben. Hoe beroemd kun je zijn…
In de lekkere afdaling zien we tientallen marmotten, overigens ook al op ander bergen gespot,
maar blijft een mooi gezicht die dikkonten. De lunch nemen we in St. Etienne sur Tinée en dan gaan we volle bak kop over kop met 40 in het uur naar de eindbestemming voor vandaag: St. Sauveur aan diezelfde Tinée. Aangekomen op de camping blijkt er niemand te zijn, sterker nog: opgeheven! We schuilen vanwege een enorm noodweer, het komt drie kwartier echt met bakken uit de lucht en de camping is één groot zwembad geworden. We besluiten toch de tent maar op te zetten en gaan daarna het dorp in om te eten. Onmogelijk, het dichtstbijzijnde restaurant is 14 km terug. Dus na geen douche, geen toilet nu ook geen eten. Gelukkig is de boulangerie nog open en bij de uiterst vriendelijke mevrouw doen we ons tegoed aan stukken pizza, sandwich en orangina. We slaan meteen in voor de volgende ochtend want dan is ze gesloten. Een biertje en chips mee voor de avond (ze verkoopt van alles), nog een gesprek met een local die weet te vertellen dat de camping al 2 jaar gesloten is vanwege dreiging van vallend gesteente van de berg. Dus vanavond met de helm op slapen want die laatste etappe moeten we nog wel nemen!
Totaal: 79 km / 1645 hm / gem. 17.0 km/u
Dag 16
Dinsdag 9 juni, St. Sauveur sur Tinée – Nice: 78 km
Vandaag alweer de laatste etappe die vooral bergafwaarts gaat. Uiteraard is er nog een korte klim
onderweg gevonden anders zou het wel een heel laf ritje worden. We nuttigen eerst ons gisteravond gekocht ontbijt, danken de gemeente St. Sauveur voor de vrije overnachtingsplaats op hun opgedoekte camping en zetten de vaart er in. We maken snel kilometers want het blijft licht dalen door de mooie gorges. Onderweg wat bananen en yoghurt gescoord bij een Vival en fietsen door tot aan de afslag van een klein weggetje waar geklommen moet worden. Het alternatief was om langs een grote weg door te fietsen naar Nice maar dit is veel fraaier. Na een serieuze klim van zo’n 7 kilometer voert de route ons door het middelgebergte en slingert op en af. We pauzeren voor een kop koffie, cola en een broodje in Levens om vervolgens even buiten het dorp wederom te stoppen om alles uit onze
tassen te halen om te laten drogen. Het zou zomaar kunnen dat het 2 weken duurt voordat onze fietsen en bagage thuis worden bezorgd. Als alles weer ingepakt is rijden we vlotjes naar Nice en schieten we foto’s van onszelf met de Middellandse zee op de achtergrond. In Nice pakken we eerst een biertje: doel bereikt! Ook op de boulevard nog een paar kiekjes als bewijs voor het eindresultaat. In Hotel Anis worden we uiterst vriendelijk ontvangen door de (Duitse) eigenaresse en relaxen we lekker (schoon) op de kamer. ’s Avonds prima gegeten op het terras van het hotel en evalueren we de afgelopen 2 weken. Conclusie: perfecte trip! Zware, maar bijzonder mooie route door een afwisselend landschap, geweldig fietsweer, leuke mensen onderweg ontmoet en lekker met een leeg hoofd weer naar huis.
Morgen nog een dagje Nice touristique, proberen het bouwvakkersbruin op het strand wat weg te werken en ’s avonds terug vliegen naar huis.
Totaal: 78 km / 677 hm / gem. 21,6 km/u
Wat heb ik deze trip als een voorrecht ervaren! De schoonheid van de natuur, het prachtige fietsweer en het gegeven dat we deze, op voorhand erg zware route, fysiek en mentaal prima hebben doorstaan.
Pascal, thanks mate voor de afgelopen 2 onvergetelijke weken, voor mij waren ze meer dan bijzonder! Ondanks de onzekerheid vanwege je blessure en de weinige kilometers die je vooraf had gemaakt een diepe buiging voor de geweldige prestatie die je hebt geleverd, chapeau!
We hebben nog even in de rats gezeten omdat onze fietsen de volgende ochtend uit het hotel waren verdwenen. Achteraf bleek dat ze ‘s ochtends om 05:30 uur al waren opgehaald door Soetens vervoer (zonder onze bagage...). ‘s Avonds op het vliegveld van Nice bleek onze vlucht al een dag eerder te zijn gegaan, gelukkig ging er een half uur later nog een vlucht naar Amsterdam. Eind goed, al goed!
Guus
Nijmegen - Nice: 1541 km / 24.905 hm / 17,8 km/u gem.
atief, deze blijkt een km of 12 verderop in Alound te 
zijn. Onderweg daarnaar toe krijgen we een fikse onweersbui over ons heen en gaan toch maar even schuilen. De camping is prima, alleen geen campingbaas dus we zetten de tenten zelf maar ergens neer. ’s Avonds ‘chez Agnes’ prima gegeten, de Garmins opgeladen en de route voor de volgende dag verkent. Om 22:30 uur tijd om de slaapzak in te gaan want morgen wacht een serieuze Vogezendag. Hopelijk val ik ook in slaap want in de tent naast me wordt al serieus gesnurkt, morgen de tent maar iets verder op zetten…
steeds. Na een klein hupje volgt een langere afdaling tot aan de voet van Col de Bramont. Deze klim is kort en prima 
te doen en na de afdaling komen we in Wettstein waar we gaan lunchen. Dikke frieten met entrcôte staat op het menu bij restaurant ‘aux Trolles’, veel andere keus is er niet. Dan beginnen we aan de beklimming van Le Grand Ballon over een afstand van 20 km. We fietsen samen want het tempo ligt mooi gelijk. Zonder al te veel problemen bereiken we via Le Markstein de top en na een fotootje dalen we naar Cernay, de eindbestemming van vandaag. ’s Avonds prima gegeten bij de pizzeria, de dag van morgen doorgenomen en de conclusie getrokken dat we deze eerste serieuze klimdag prima hebben doorstaan.
verlaten gaan we ontbijten in Oulx bij het Centro Commercial. Niks mis mee en flink volgegeten beginnen we aan de beklimming van de Col de Montgenevre. Het eerste stuk is niet zo zwaar maar na 10 kilometer wordt het toch anders met percentages van 8%. We fietsen in ons eigen tempo omhoog, Guus per ongeluk door de (‘verboden voor fietsers’) 2 km lange tunnel en Pascal, zo blijkt achteraf, is er langs door de galleria’s gefietst. In de afdaling gaan we nog een goed gesoigneerde 
wielrenner ‘pesten’ door met onze zware fietsen achter hem te dalen en soms er voor bij te gaan. In Briancon nemen we uitgebreid de tijd voor de lunch voordat we aan de Col d'Izoard beginnen. Deze 20 km lange klim van de buitencategorie is pittig, maar allebei in eigen tempo fietsen we goed omhoog. Met het dreigende onweer laten we ons door het prachtige Casse Deserte naar beneden vallen met een maximum op het laatste lange eind van ruim 81 km/u. Volwassen kerels, net 2 kleine kinderen... In Guillestre doen we snel een paar boodschappen maar dan moeten we schuilen want het komt plots met bakken naar beneden. Uit nostalgisch oogpunt kiezen we voor de camping waar Guus vorig jaar nog heeft gestaan, met dit verschil dat er nu niemand is. ’s Avonds bij de pizzeria gegeten en de finale Champions League in de kroeg gekeken. Barcelona wint met 3-1 van Juventus, wij hadden vandaag al gewonnen…
maar blijft een mooi gezicht die dikkonten. De lunch nemen we in St. Etienne sur Tinée en dan gaan we volle bak kop over kop met 40 in het uur naar de eindbestemming voor vandaag: St. Sauveur aan diezelfde Tinée. Aangekomen op de camping blijkt er niemand te zijn, sterker nog: opgeheven! We schuilen vanwege een enorm noodweer, het komt drie kwartier echt met bakken uit de lucht en de camping is één groot zwembad geworden. We besluiten toch de tent maar op te zetten en gaan daarna het dorp in om te eten. Onmogelijk, het dichtstbijzijnde restaurant is 14 km terug. Dus na geen douche, geen toilet nu ook geen eten. Gelukkig is de boulangerie nog open en bij de uiterst vriendelijke mevrouw doen we ons tegoed aan stukken pizza, sandwich en orangina. We slaan meteen in voor de volgende ochtend want dan is ze gesloten. Een biertje en chips mee voor de avond (ze verkoopt van alles), nog een gesprek met een local die weet te vertellen dat de camping al 2 jaar gesloten is vanwege dreiging van vallend gesteente van de berg. Dus vanavond met de helm op slapen want die laatste etappe moeten we nog wel nemen!
