We vertrekken om 06:00 uur vanuit Groesbeek, sinds kort de nieuwe stek van Henry. We hebben een voorspoedige reis naar Genua zonder oponthoud en arriveren er rond 17:00 uur. We leveren de auto in en fietsen eerst richting het centrum om wat te gaan eten. Na de penne en de pizza zoeken we onze MOBY boot en na wat omzwervingen zijn we ruim op tijd op de plaats van bestemming. We hebben een cabine gereserveerd, nr 6158, het is klein maar fijn. Om 21:00 uur exact varen we en zullen om 07:00 uur aanmeren in Bastia. We hebben er zin in!

Een rustige vaart en een rustige nacht maar toch slecht geslapen; Henry wel goed maar die had vanwege z’n dienst bijna een nacht overgeslagen. Om 06:00 uur worden we gewekt, ontbijten op de boot en kunnen er rond 07:45 uur af. We moeten in Bastia even zoeken naar het beginpunt van de route. Eénmaal gevonden beginnen we meteen met klimmen en in no-time gutst het zweet van het gezicht. De Col de Teghime is best een pittige klim die zo’n 15 km lang is met een klein afdalinkje tussendoor. Na de top en een lekkere afdaling komen we in het toeristische Saint Florent waar we op het plein een koffie nemen. We besluiten om een banaan en een koek te nemen en dan door te fietsen naar I’ll Rousse waar we willen lunchen. Meteen na Florent gaan we weer klimmen, Henry fietst te hard voor Guus en zo fietsen we als loners omhoog. Niet te steil, een lekker lopende beklimming met mooie vergezichten onderweg op rotspartijen en op de zee. In I’ll Roussen nemen we ruim de tijd voor de lunch, omelet met brood en als toetje een ijsje. We hadden nu rechtstreeks naar Calvi kunnen fietsen via de doorgaande weg maar Guus wist natuurlijk nog een fijn lusje. Het is warm en dit ‘lusje’, Col de Salvi, hakt er stevig in! Vorig jaar hebben we vaak vanwege de hitte met onze hoofden onder een fontein gestaan, ook nu biedt een zo’n dorpsfontein uitkomst: zalig, wat een genot! We dalen tenslotte naar Calvi waar we op camping Paduella gaan staan. Na het opzetten van de tent en het douchen maken we een wandeling over het strand. Daarna op de fiets naar Calvi city waar we lekker tapas eten bij de haven. Op verzoek van Henry nog wat cultuur gesnoven op de citadel van Calvi en ons vervolgens nog lek laten prikken door de muggen op de camping. Morgenochtend is er regen voorspeld, beetje jammer.

Het heeft de hele nacht stevig geregend (dus regelmatig wakker) en ook ’s ochtends regent het nog flink. Na 08:00 uur houdt het op en kunnen we de tent uit, alles is kletsnat. We pakken de natte rommel in, drinken een espresso bij de receptie en gaan eerst naar de Casino voor het ontbijt. Niks mis mee: pain au raisins, yoghurt en jus d’orange. We rijden Calvi uit en fietsen langs de kust naar het zuiden. Vandaag moeten we tot Cargese en het belooft een mooie route te worden. Ondanks dat het bewolkt is, is het prima fietsweer. Het gaat continu op en af en de weg is flink bochtig, we moeten namelijk om elke baai en daar zijn er nogal veel van. Aan de voet van de Col de Palmarella stoppen we voor de koffie. Gelukkig maar want het begint net te regenen. Het is maar een buitje zodat we droog aan de beklimming van 11 km kunnen beginnen. Het is een mooi lopende klim waarbij Guus continue in het wiel van Henry zit (eigenlijk de hele weg al, want de HKK is nogal sterk…). Het weer is inmiddels opgeklaard waardoor de omgeving nóg mooier lijkt.  We dalen naar Porto waar we lunchen, net op tijd want de hongerklop dreigde. Prima gegeten, Henry een pasta en Guus een goed stuk vlees met groente en aardappel. De volgende klim leidt ons naar les Calanches, een ongekend mooi stuk natuur in de buurt van Piana, niet voor niets werelderfgoed van Unesco. We schieten redelijk wat pica’s waarna we vol gas een heerlijke afdaling krijgen tot (bijna) aan de camping. Een klein hupje brengt ons tot de eindbestemming. We pakken onze natte spullen uit en die moeten dus eerst drogen, intussen vermaken wij ons even in het zwembad. Voor het avondeten moeten we nog stukje fietsen maar ook dit wordt beloond; op het terras in Cargese hebben we een fantastisch uitzicht over de zee. Prima pizza met salade en gezellig gekletst. Wat een fantastische dag, geweldige route en prima fietsweer. Top!

Ondanks de rust op de camping hebben we allebei matig geslapen. We doen de ontbijt boodschappen bij de supermarkt waar we het meteen wegwerken. In Cargese nog een broodje van de boulangerie, een espresso (Latte voor Henry) in het café en dan kan het gas er op. Het eerste uur lijkt wel een soort timetrail van Henry, hij heeft er zin in en gaat flink los. Guus gaat in z’n zog mee en daar houdt het dan ook op. We rijden op en af langs de kust totdat we na 30 km de eerste serieuze klim krijgen van een kilometer of 8. HKK laat een staaltje klimkunst zien op de zware fiets en moet op de top een tijdje wachten op Guus. We dalen totdat we in de drukke omgeving van Ajaccio komen. In een buitenwijk nemen we snel een colaatje en vullen de bidons want zo meteen wacht ons een lange klim van 15 km. Over een soort snelweg rijden we Ajaccio uit, niet prettig om te fietsen. Dan beginnen we aan de lange klim (Col de St. George), achteraf de verkeerde want blijkbaar hebben we een afslag gemist naar Col de Bellevalle. Door de zonnebril geen goed zicht gehad op de Garmin en waarschijnlijk niet gehoord dat we af moesten slaan. Nu fietsen we over een brede, iets te drukke, weg omhoog. Het is erg warm en er staat weinig wind. De stijgingspercentages zijn ook vrij behoorlijk en daardoor hakt het er voor beiden flink in. Op de top is gelukkig een restaurant waar we lunchen. Dan denken we alleen nog te moeten dalen maar niets is minder waar. We krijgen nog een beklimming van een kilometer of 10 waar we dus niet op hadden gerekend. Pff, het is zwaar, zeker door de warmte. De afdaling naar Propriano slingert lekker en net voordat we bij de vooraf uitgekozen camping zijn, zien we een camping met een prachtig zwembad. Die willen we! Snel de tent opzetten en dan lekker relaxen aan het prachtige bad. ’s Avonds prima gegeten in het restaurant van de camping. Nu nog zien of we kunnen slapen met het gekrijs van één of andere Corsicaanse vogel… Nou ja, morgen toch een laf ritje van 70 km naar Bonifacio.

Om 07:30 uur gaat de wekker en een uur later zitten we op de fiets. We dalen een klein stukje naar Propriano waar we gaan ontbijten en wat boodschappen doen voor onderweg. We fietsen via de doorgaande weg, middels een klim van een km of 5, naar Sartene waar we op zoek gaan naar Menhirs. De madame van de Office du Tourisme vertelt ons dat deze een km of 15 verder liggen, helaas niet op onze route. Konden we eindelijk cultureel doen gaat het niet door. Dan maar een bakkie op het plein, we hebben toch tijd genoeg. De route naar Bonifacio gaat continue op en af maar is prima te doen, hoewel Henry toch regelmatig de turbo er op zet, Guus laat het lopen en doet het rustiger aan.  Rond 13:30 uur bereiken we de camping al waar we ons installeren en de kleren laten drogen. We doen nog een poging om een beetje bij te bruinen aan het zwembad want het lichaam begint redelijk op dat van een wielrenner te lijken. Komt niet meer goed deze zomer… Eind van de middag gaan we naar Bonifacio om de prachtige krijtrotsen te bewonderen en verder de toerist uithangen. Matig gegeten op een leuk terras maar de melon avec jambon en de kebab waren wel erg karig. De boodschappen voor de volgende ochtend worden gedaan want we moeten vroeg op pad, de koninginnenrit wacht namelijk. We drinken nog wat op de camping maar worden volledig lek gestoken door de muggen dus snel de tent in!

Ontbijt in de speeltuin van de camping en dan gaan we op pad. Binnen een kilometer missen we al een afslag en moeten we even zoeken voordat we goed gaan. Nog geen 4 kilometer verder hetzelfde probleem maar dat is niet zo raar. Als we iets terug fietsen blijkt dat het een zandweg is. We besluiten dat toch maar te doen, hoort een beetje bij ‘Vonktours’. Het blijkt nog geen eenvoudige opgave want het pad is slecht, vol met kuilen, keien en gaten. De omgeving is overigens wel prachtig, we worden omringd door een machtig gesteente. De afdaling is helemaal heftig, best lastig met zo’n zware fiets! Na uiteindelijk 12 km ‘unpaved’ komen we weer op normaal asfalt terecht. We gaan klimmen en in de klim begint het licht te regenen. Niet heel vervelend, eigenlijk best lekker. In de verte horen we het onweer en tegen de tijd dat ie ons bereikt heeft kunnen wij aan de koffie. Wanneer het droog is pakken we de route weer op. Al vrij snel moeten we weer klimmen en komen we in de mist terecht. Het begint weer te regenen en vooral niet te zachtjes, ergo: op een geven moment komt het met bakken naar beneden. Het houdt maar niet op, wat een waterval. Nadat we op de top zijn is het echt link om te dalen, hele rivierstromen dalen met ons mee! Onderweg zien we helaas niet al te veel van de natuur, best jammer want de route is verder best ok. In de volgende beklimming geeft Henry even flink gas want hij heeft het koud. Goed moment want op de top kan hij in het dorp mooi een restaurantje uitzoeken. We nemen een prima kipburger met friet. Nog helemaal doorweekt stappen we weer op de fiets en zoeken naar de route, helaas is de Garmin door de vele regen van de wap. De lange beklimming van Col de la Vaccia is de laatste van de dag en hoewel het even niet heeft geregend houden we ook hier niet droog. Op de top klaart het zowaar op en kunnen we veilig dalen naar Zicova. Hoewel veilig… we moeten regelmatig in de remmen voor loslopende varkens op de weg; schijnt hier normaal te zijn. De aardige mevrouw van Hotel le Paradis verwachtte ons al en schenkt ons eerst een lekkere warme bak koffie in en gooit een flink blok hout in de haard. Even bijkomen en opwarmen, pff wat een dag! Zelden zo veel regen gehad, hoewel achteraf wel heroïsch en leuk voor de verhalen. ’s Avonds een ongekend grote entrecote gegeten (slechts de helft op!) en op tijd het bed in. Even geen gedoe met een tentje, hadden we van tevoren goed gepland!

Het is nog wat frisjes als we vertrekken bij de Madame van Le Paradis. Heerlijk geslapen en een prima ontbijt, we kunnen er tegenaan. Na een klein stukje vlak beginnen we aan de Col de Verde, een lekkere loper die we op het middenblad kunnen doen. We fietsen beiden in ons eigen tempo omhoog hetgeen betekent Henry voorop en Guus daar achter. Op de top worden we aangesproken door de eigenaar van het restaurant. Hij is gebeld door de madame van het hotel want Henry heeft z’n paspoort laten liggen, de pannenkoek! Toevallig staat er een taxi en die brengt Henry terug naar het hotel en vv. Watje, hij had ook gewoon kunnen gaan fietsen.  Als Henry terug, en 70 euri lichter is aan de taxi, gaan we snel dalen. Onweer dreigt dus wegwezen. Helaas worden we van 2 kanten ‘getroffen’ door het onweer en we worden weer helemaal doorweekt. Het is kouder dan gisteren dus niet alleen nat maar ook nog eens erg koud. We zijn dan ook blij dat we aan de 2e beklimming kunnen beginnen, Col de Sorba. Door de kou fietsen we stevig omhoog, uiteindelijk beetje bevangen door een hongerklop. Eten zat er nog niet in, te nat. Op de top een colaatje en een koek en ‘snel’ naar beneden. Hoewel de omgeving prachtig is valt er niet zo veel te genieten. Jammer dat het tijdens deze mooie route zo’n pokkenweer is. Pas in de 3e beklimming, Col de Bellagranajo,  wordt het droog en bijna voor de top gaan we in Venaco lunchen. De zon breekt door waardoor we droog aankomen in Corte op de camping. Ook daar nog een klein onweersbuitje en dan is het genoeg geweest, vanaf nu alleen nog maar zon. Aan het eind van de middag lopen we het stadje in, beetje touristique gedaan en bijzonder lekker gegeten (penne/poulet en wok/poulet). Morgen alweer de laatste dag, terug naar Bastia. Het enige dat telt is dat we de boot om 21:00 uur moeten halen. Tijd genoeg lijkt het voor 120 km. We moeten alleen het paspoort hier niet laten liggen!

Helaas, de Garmin heeft het begeven (water..??). Gisteren deed ie ook al raar maar konden we de route wel volgen. Lang leve Strava en de iPhone waardoor we gelukkig wel de van tevoren gemaakte route kunnen volgen. In de praktijk valt dat wel tegen, de lijn is door het hoesje een stuk lastiger te zien, zeker nu het zonnig weer is. Als we éénmaal buiten Corte zijn lijkt het goed te gaan. We rijden meteen over een rustig D-weggetje, licht glooiend en door prachtige natuur. Na een kilometer of 4 gaat het stijgingspercentage wat omhoog maar is prima te doen. Zo gaat het een kilometer of 12 door waarna we even op een vlakker stuk komen. De laatste 2 kilometer van de klim moeten we vol aan de bak, forse percentages van rond de 15% zijn geen uitzondering. In de afdaling is het oppassen voor loslopende koeien, kalveren en varkens. In de, overigens prachtige, afdaling missen we heel even een afslag waardoor we een klein stukje terug moeten. We vragen ons onderweg af waar alle andere fietsers en motoren zijn, het is hier echt supergaaf! Heel erg vinden we het overigens niet. We komen door diverse kleine dorpjes waar niets te beleven is, helaas dus geen koffiestop vandaag. Na een kort steil gedeelte van een klim waar het flink zweten is krijgen we vervolgens een heerlijke afdaling. Klein, smal weggetje waar we heerlijk naar beneden zwieren op onze zware fietsen. Bij de splitsing aan het eind blijkt dat we onderweg ergens een afslag hebben gemist. De iPhone valt telkens uit en het leek niet mis te kunnen gaan. We maken de keuze om met een lus door te fietsen naar de oorspronkelijke route ipv terug te fietsen. Achteraf tweeledig: we komen nu in een dorp waar we kunnen lunchen, van de andere kant missen we een (waarschijnlijk) mooie kronkelige route en een beklimming. Via een iets drukkere weg komen we inderdaad weer op de route en gaan meteen weer klimmen. Dat hebben we geweten! Het is warm en naarmate de klim vordert wordt het alsmaar steiler, percentages tussen de 15 – 18%. Als we over de top zijn zien we even later de zee, mooi moment. De weg van de afdaling is zo breed als een fietspad en ook dit is supergaaf, wat hebben we vandaag een weergaloze route! Als we gedaald hebben besluiten we om niet over de drukke weg naar Bastia terug te fietsen maar via een ommetje over de landtong te gaan. Het is vlak dus het gas kan er op. Als we bijna in Bastia zijn en langs het strand komen parkeren we de fietsen, zwembroek aan en de zee in, heerlijk! We fietsen rustig uit terug naar de haven waar we een welverdiend ijsje nemen en een terras zoeken om te eten. Prima tapas menu met een welverdiend biertje. Drie kwartier voor vertrek van de boot gaan we aan boord, nemen een douche en brengen de avond door in de bar. Om 23:00 uur naar de hut en lekker slapen. Wat een geweldige afsluitende dag hebben we gehad, prachtig weer en dito route. Regen vergeet je snel....