Aanvankelijk wilden we naar de Dolomieten maar daar is de sneeuwgrens inmiddels gezakt tot 1200 m en de weersvoorspelling blijft slecht. We besluiten om naar de Franse Alpen te gaan. Onderweg in de auto komen we overeen om in de buurt van de Alpe d’Huez te gaan fietsen, de weersvoorspelling is daar in ieder geval goed. We rijden ’s nachts en omdat we goed kunnen doorrijden komen we ’s ochtend al op tijd aan in Séchilienne, een klein plaatsje op de route door het dal richting Bourg d’Oisans. In de auto ontdekten we op de kaart een mooi rondje voor de eerste dag over Col de Luitel en dan een rondje Chamrousse. Na wat koffie en een croissant bij de plaatselijke bakker prepareren we ons voor de eerste beklimming. Na 100 m ‘infietsen’ moeten we meteen aan de bak want hier gaat het vanaf het begin met 9 – 10 % omhoog. Huub geeft al snel aan dat het klimmen niet gaat met z’n knie en besluit terug te gaan om een stuk door het dal te fietsen. Wij draaien snel warm want deze klim is pittig, continu stukken rond de 10 % en dat zo’n 10 km lang. Wel een prachtig weggetje dat door het bos omhoog slingert tot ruim 1200 m, echt een mooie binnenkomer. Nadat iedereen op de top is en we ons genoegen hebben uitgesproken hebben deze klim, fietsen we verder tot we op de afdaling van Chamrousse komen. Een brede, goed geasfalteerde weg, met veel slingers brengt ons in Uriage les Bains waar Rob z’n voorderailleur kapot trapt. Vanaf nu alleen het kleine blad voor hem; geen nood want we hoeven alleen maar bergop. Na de koffie en een croque monsieur rijden we via St. Martin d’Uriage naar het skidorp Chamrousse. Via dezelfde weg als we zijn gekomen, over Col de Luitel dalen we naar de auto waar Huub op ons in het zonnetje zit te wachten. We rijden naar Bourg d’Oisans waar we bij de VVV een hotel uitzoeken in Allemond. De fiets van Rob wordt achtergelaten bij de plaatselijke fietsenmaker die ‘m de volgende ochtend beloofd klaar te hebben. Hotel Ginies in Allemond is eenvoudig maar prima voor een paar dagen. We eten er ’s avonds en duiken op tijd het bed in om wat slaap in te halen.

Wat een goede keuze om naar Frankrijk te gaan ! In Italië is het nog steeds slecht weer en het wordt vandaag zonnig en 25 graden. Na het ontbijt wordt eerst Rob z’n fiets opgehaald en als iedereen gereed is rijden we eerst richting de Col de Croix de Fer. Bij Barrage du Verney slaan we rechtsaf om via de zijkant, over de Col de Poutran, naar de Alpe d’Huez te fietsen. Begrijpelijk vanwege de naam, maar bijna raar dat iedereen de Alpe d’Huez zelf moet fietsen, hier is het veel mooier en rustiger. Over het smalle weggetje achter Villard-Reculas zie je de serpentines van de Alpe liggen en rijden we langs een mooie afgrond tot aan het dorp Huez waar we de laatste kilometers van de Hollandse Berg nog moeten nemen tot aan de top. In dit lelijke skidorp nemen we een kopje koffie en vervolgen onze weg door het dorp om achter de skipistes de route op te pakken naar Col de Sarennes. Door het archeologische gebied met z’n bijzondere landschap klimmen we tot bijna 2000 m, toch nog een fikse klim. De afdaling moet met beleid, want ondanks de steile stukken waar de snelheid flink kan oplopen, moeten we telkens flink in de remmen voor de gootjes in de weg. In Mizoën stoppen we voor een uitgebreide lunch, lekker op het terras en genietend van de zon. Met een volle buik dalen we tot Barrage de Jambon waar we Col de Telgraphe verder afdalen tot aan de afslag naar La Berarde . We weten dat naar La Bérarde een doodlopende weg is maar deze klim is meer dan de moeite waard. In het begin nog flinke steile stukken, vooral net achter het dorp Venosc, daarna wordt het vlakker en wordt de weg smaller. Hier fiets je door het machtige landschap van de het Massif des Ecrins; het is er stil en we genieten van de omgeving. De zon is al achter de hoge bergen verdwenen als we in La Berarde aankomen. La Berarde is een beginpunt van bergwandelaars; we drinken een colaatje en besluiten snel te gaan dalen want het wordt fris op ruim 1700 m. Kop over kop fietsen we het laatste stuk en het is al tegen zessen als we in het hotel aankomen. Een biertje en een lekkere douche doen wonderen na deze prachtige dag, waarna we gaan eten in Bourg d’Oisans. 

Vandaag beginnen we onze tocht over één van mijn favoriete beklimmingen, die van de Col de Croix de Fer. De afwisseling van deze col spreekt me aan; het mooie, pittige eerste gedeelte door het bos, de korte afdaling achter het dorp Le Rivier d’Allemont, het ruige, steile stuk daarna om via een aantal haarspeldbochten naar het stuwmeer in het open landschap te komen. Daar waar vaak schapenherders met hun kuddes lopen, de meanderende beekjes en de top die je op afstand ziet liggen. Ik vind het ruim 27 prachtige kilometers. Iedereen fiets in z’n eigen tempo omhoog en binnen 2 uur zitten we op de top aan de koffie. In de afdaling stuiten we op een wegomleiding waardoor we gedwongen worden om via de Col du Mollard te fietsen. Geen straf want dit blijkt een prachtige klim te zijn van zo’n 6 km. Behalve een enkele boer in een dorpje kom je hier niemand tegen, dit is echt genieten. De afdaling vergt wat stuurmanskunst door de vele bochten en de smalle weg. In St. Jean de Mauriënne moeten we even zoeken voordat we de goede weg hebben gevonden die ons naar St Etienne de Cuines brengt. Daar gaan we eten want we rammelen inmiddels. Het is eigenlijk al vrij laat en we moeten de Col du Glandon nog op. Geen pasta op de kaart van het enige cafeetje dat geopend is, maar de uitbater wil wel eieren voor ons bakken, ook goed. De benen voelen inmiddels al zwaar en we moeten nog een col van de buitencategorie. Ons peloton valt in het begin van de beklimming al snel uiteen en iedereen fietst in z’n eigen tempo omhoog. De bekende laatste kilometers van de Glandon zijn uitgebreid besproken want die zijn ronduit zwaar. Het is inmiddels bewolkt en het oogt niet bepaald vriendelijk aan het eind van de middag. Het is harken en zwoegen om de top te halen want een procent of 13-14 in de laatste kilometers is inderdaad heftig aan het einde van zo’n dag. Huub heeft het onderweg moeilijk want hij last van z’n knie en moet zelfs een stuk lopen. Wij zitten inmiddels al meer dan een half uur in het restaurant op de top te wachten en vrezen het ergste of hij het wel gaat halen. We overleggen of we de auto moeten gaan halen. Gelukkig komt hij net op dat moment aanfietsen, hij is kapot….
Totaal: 126,5 km en 3650 hm

De 4e dag van onze fietstrip is traditioneel een klimtijdrit. Uiteraard hebben we besloten om de Alpe d'Huez te nemen, niet te lang en goed om de strijd aan te gaan. De avond ervoor maken we een poule. Omdat doorgaans wel duidelijk is wie de sterkste klimmer is hebben we ooit een systeem bedacht waarin je aan moet geven welke tijd je inschat dat de anderen er over doen. Degene die in totaal de minste tijd verliest wordt winnaar. Voorwaarde is wel dat iedereen zich het beste uit zichzelf haalt. We fietsen rustig in van Allemont naar Bourg d’Oisans om lekker op te warmen. Net na de afslag, bij de officiële start van de klim, beginnen we op rij en starten tegelijkertijd. Ik heb nooit onder het uur kunnen fietsen en heb maar één doel: binnen het uur over de finish. Pieter Bas gaat hard van start op het nog vlakke stuk maar wordt al snel ingehaald als de klim serieus begint. Al snel fiets ik op kop en probeer met name winst te boeken door overal de binnenbocht te pakken. Achter mij brandt de strijd los tussen Reinier, Rob en Pieter Bas die regelmatig stuivertje wisselen. Huub moet het noodgedwongen iets rustiger aandoen vanwege zijn knie. Tot 2 bochten voor het einde heb ik de illusie dat ik mijn streeftijd ga halen maar dan krijg ik de beroemde klap van de hamer. Eindtijd: 1:01:22. Pieter Bas wint het van de andere twee in 1:10:22, Rob wordt 3e op een minuut achterstand en Reinier eindigt als 4e in 1:12:57. Huub rijdt toch nog een verdienstelijke 1:16:27. In de voorspelling wint Pieter Bas het en hij wordt bekroond tot bergkoning.
Wat een geluk dat we gekozen hebben voor Frankrijk, 4 fantastische fietsdagen over mooie routes met meer dan prachtig nazomer weer.