Nijmegen, 14 juni 2019


Het stond al even op de to-do-list en dit jaar moest het er maar van komen: de 12-Provincien tocht, start en finish in Nijmegen. Als we vanuit Nijmegen door alle provincien zouden willen fietsen dan eindigen we in Groningen en staat er ruim 400 km op de teller. Zo’n afstand hebben we wel eerder gedaan en is gebleken dat we dat wel kunnen. Vandaar dat we vanuit Groningen ook terug willen fietsen naar Nijmegen, uiteindelijk ruim 600 km. Om het geheel extra glans te geven is het doel om deze afstand binnen 24 uur te volbrengen.

Binnen onze fietsgroep ‘Zondag Spoor’ is niet iedereen enthousiast over deze maffe tocht maar uiteindelijk zijn we met 7 die het aan durven.

De route wordt gemaakt  en zal zo veel mogelijk gaan over kleine weggetjes, dus zoveel mogelijk verkeersluw. Daarnaast wordt getracht de route zo kort mogelijk te houden.

Er is tevens een begeleidingsteam, zij zullen met een volgauto meerijden en daar waar nodig hulp bieden.  Zij maken zelf een rouleerschema want het is ondoenlijk om 24 uur fris achter het stuur te zitten. Onze reservespullen worden vervoerd en voor allerlei versnaperingen wordt gezorgd.

 

De groep:

de route (klik op het kaartje voor de verwijzing naar Strava)

De tocht: Er wordt gekozen om op vrijdag 14 juni om 20:00 uur te starten, uiteraard bij ons eigen zondagochtend vertrekpunt: het spoor aan de Scheidingsweg in Nijmegen. Gezien de weersvoorspelling, er wordt nogal wat regen voorspeld, rijden we met de klok mee, dus eerst richting Zeeland. We worden uitgezwaaid door het thuisfront en in no-time bereiken we provincie 2 al: Limburg. Het noordelijkste hoekje ligt bij Molenhoek en daar komen we toevallig toch langs als we naar de dijk langs de Maas moeten. Bij Malden fietst Zondag Spoor teamlid Djerr nog een klein stukje met ons mee op z’n stadsfiets. Hij kan ons wel een stukje bijhouden omdat we hebben afgesproken niet harder te fietsen dan 32 km/u; we hopen uiteindelijk 30 gemiddeld te kunnen halen. Op de dijk fietsen we keurig 2 aan 2 waarbij linksvoor doorschuift naar rechtsvoor zodat we telkens naast iemand anders fietsen, wel zo gezellig. We fietsen bovenlangs ’s Hertogenbosch en langs de Bergsche Maas tot aan Geertruidenberg waar we de eerste stop hebben. Het plan is na 3 uur telkens een pauze in te lassen, de ene keer een kwartier en de andere keer een half uur. Helaas, dat lukt de eerste keer al niet. Eten, drinken, sleutelen aan een krakende fiets, kleding wisselen voor de nacht en de rommel opruimen dat gaat niet in een kwartier. We vervolgen onze weg, de lampjes zijn inmiddels aan en geven ruim zicht voor de nacht. De hoop was gevestigd om zonder regen de nacht door te komen maar helaas, rond 03:00 uur begint het te regenen. Gelukkig (nog) niet zo heel hard maar jammer is het wel. Als we bijna in Zeeland zijn komen we bij een bijzonder pontje cq bruggetje dat ons over het Steenbergsche Vliet moet brengen. Na wat ingetoetst te hebben in een modern apparaat komt een soort schuifbrug naar ons toe die ons naar de andere kant brengt. Gelukkig maar, hadden we toch raar staan te kijken midden in de nacht. Inmiddels is het toch serieus gaan regenen en zijn we blij met onze 2e stop, net voordat we de Haringvliet overgaan. Bij een soort snackbar vinden we op een terras wat beschutting tegen de regen onder kleine parasolletjes. De pasta gemaakt door onze volgers gaat er goed in, kleding wordt gewisseld, regenjackjes aan en dan moeten we verder. Helaas, na 100 m lekke band bij Guus, de volgwagen biedt uitkomst. Zuid-Holland zit inmiddels in de pocket en dus op naar Utrecht. De ochtend breekt aan, het wordt weer licht, dus wat dat betreft de nacht goed door gekomen. De regen houdt ons ‘fris’, van slaap nog geen sprake. Bij Harmelen stoppen we bij een sporthal waar tevens weer een volgwagen wissel plaatsvindt. Martijn en Roos, die de nacht door hebben gereden, gaan naar huis en Gert en zoon Floris nemen hun plaats in. Het komt inmiddels met bakken naar beneden, de lol gaat er zo wel van af. Opwarmen onder dekens, sommigen doen even kort de ogen dicht, goed eten en drinken en dóór! Afstappen is tijdelijk, opgeven is definitief. Niemand die daar overigens aan denkt, we slepen elkaar er doorheen. Een saai lang stuk langs het Amsterdams-Rijnkanaal volgt, het stuk langs de Vecht richting Muiderberg (Noord-Holland!) valt beter te verteren. De Oostvaarderdijk is ook niet bepaald enerverend, zeker niet met de wind opzij en daardoor flink wat zout in het gezicht. Op de noordelijke punt draaien we van de wind af en kan het tempo lekker omhoog. Lekke band Rob ontwricht heel even het ‘treintje’ maar zo komen we vlotjes in Lelystad waar de pa van Henry (83 jaar!) onverwacht op ons staat te wachten. Een korte (plas-)pauze, tevens Flevoland afvinken. Mentaal moeten we door de zure appel, het regent nog steeds en de Noordoostpolder wacht. Eenmaal daar aangekomen hebben we bij een tankstation in Nagele weer een pauze. Nat en koud, dekens om op te warmen en voor een aantal weer tijd om de ogen weer tijdelijk dicht te doen, liggend als een zwerver in een hoekje. De pauzes duren steeds langer en de 24 uur die we in gedachten hadden als target moeten we achter ons laten. Via Emmeloord gaan we naar Kuinre (Overijssel) en dan richting Wolvega (Friesland) en via een mooie route over kleine boerenweggetjes komen we aan in het noordelijkste puntje waar we heel kort Groningen aantikken. Een paar honderd meter zijn voldoende om deze provincie af te vinken en dan meteen Drente in te fietsen waar we in Haulerwijk stoppen. Jawel, het is droog en zelfs het zonnetje komt door. Rob heeft het al een tijdje moeilijk en nestelt zich in de auto, we denken niet dat ie er nog uitkomt. De 12 provinciën gehad maar terug naar Nijmegen, no way! Als we aanstalten maken om verder te gaan komt ook hij tevoorschijn en stapt weer op voor het laatste traject naar Nijmegen. Vanaf deze stop lijkt de wind ons gunstig gezind, grotendeels van achteren. Eigenlijk moeten we nu in 1 lange streep terug naar huis, hoewel, het is nog bijna 200 km! Niet iedereen is nog fris op dit laatste stuk, het lijkt er op dat Pascal, Marc en Guus de afstand het best verteren. Het tempo is nog goed, vooraan moet bijna ingehouden worden gereden omdat de ‘achterkant’ het moeilijk heeft. We hebben inmiddels gezelschap van 2 volgauto’s, ook Bianca vindt het leuk om het laatste stuk te begeleiden, aan te moedigen en foto’s te maken. Wat zeker niet onprettig is dat de temperatuur aangenaam is en we het verder droog houden. Zo’n uur of 10 regen is meer dan lang genoeg geweest. In Heino hebben we de laatste stop en krijgen we van onze volgers allerlei heerlijke versnaperingen, top geregeld! Via Deventer fietsen we naar de Veluwe waar we bij Loenen op bekend terrein van onze zondag tripjes komen. Door de slechte omstandigheden en daardoor langere pauzes redden we dus de 24 uur niet maar lukt het ons ook niet om voor het donker terug te zijn. Ondanks dat we ons vanaf Arnhem nog het snot voor de ogen fietsen en met meer dan 40 km/u naar Nijmegen is de duisternis net ingevallen We eindigen waar we zijn begonnen: ons eigen Zondag Spoor. We worden opgewacht door een  schare familie en vrienden en onder luid gejoel halen we de finish. Chapeau voor iedereen, we hebben het geflikt met z’n allen! We krijgen een medaille voor deze monstertocht, kletsen nog wat na, drinken een biertje en stappen op de fiets(!) en gaan terug naar huis, lekker slapen….en de volgende dag ‘gezond’ weer op! Dank aan onze volgers die de moeite hebben genomen deel te nemen aan deze tocht, zonder jullie was het een stuk lastiger geweest. Roos, Bianca, Floris, Gert en Martijn super, super bedankt!! Een week later houden we bij café Maxim een reünie met iedereen die betrokken was bij deze bijzondere onderneming. Namens de groep bedanken we nogmaals onze volgers, zij hebben absoluut ook een topprestatie geleverd!! Volgend jaar nog een keer? Dacht het nie... Totaal: 613 km / 1029 hm Guus

Guus Vonk

www.guusopdefiets.nl

HOME    REISVERSLAGEN    PROFIELEN    COLS    BEKLIMMINGEN    FOTOALBUM    TECHNIEK    MEDISCH    BIKEFITTING    CONTACT

  Ron       

  Henry        

  Rob       

  Guus       

  Lars        

  Marc

  Pascal