Dit jaar gaat een langgekoesterde wens uitkomen: een lange fietsreis maken ! Vanaf huis starten en een aantal weken lekker op pad; tassen aan de fiets, tentje achterop en het avontuur tegemoet. Goedkeuring van het thuisfront en een maand onbetaald verlof op het werk waren uiteraard voorwaarden om hieraan te kunnen beginnen. Waar het eindpunt zou liggen was meer bijzaak; dat het Rome is geworden heeft te maken met de tijd, de afstand, de route en het feit dat ik er nog nooit ben geweest. Aanvankelijk zou ik alleen gaan maar tijdens mijn voorbereiding kom ik mijn oud collega Jan tegen die zeer enthousiast raakt om samen met mij deze tocht te gaan volbrengen. Gezien de positieve reacties die ik op internet lees, besluiten we om de route van Hans Reitsma (www.reitsmaroutes.nl) te gaan volgen. Ondanks dat ik een ‘weggetjes freak’ ben hoef ik het wiel niet opnieuw uit te vinden, de Reitsma route gaat voornamelijk over kleine, rustige, autoluwe wegen. In de Alpen en Dolomieten maak ik zelf een route die beduidend zwaarder is dan die van Reitsma maar enige fysieke uitdaging moet er in en ik fiets nu eenmaal graag in de bergen.
Na een gedegen voorbereiding ben ik er klaar voor en heb er ongelooflijk veel zin in: Rome here we come !
Dag 1
Vrijdag 1 juni : Nijmegen - Julich (D), 158 km
Vertrek vanochtend om 08:15 uur, toch wel even moeilijk om huis en haard voor 3,5 week te verlaten. Ik fiets naar Jan in Malden waar we, na wat foto's, rond 09:00 uur vertrekken. We fietsen langs de Maas om in Gennep de route van Reitsma op te pakken. Met Garmin en kaart is de weg prima te vinden. Met de wind in de rug gaat het voortvarend, jammer dat het een beetje miezert. In Broekhuizen drinken we koffie met een stuk appeltaart, steken met het pontje de Maas over en dan gaat het gas er op. We verbazen ons over de prachtige weggetjes die in de route zijn opgenomen. In Kessel lunchen we en na een overheerlijke omelet fietsen we via Roermond richting Duitsland. 
Totaal: 158,6 km / 201 hm / 7:22 uur fietstijd / gem. 22,3 km/u
Dag 2
Zaterdag 2 juni : Julich (D) - Brey (D), 163 km
Allereerst willen wij de gemeente Julich hartelijk bedanken voor de enorme gastvrijheid. Het feit dat wij na sluitingstijd gebruik mochten maken van een gratis kampeerplaats, stroom en douchegelegenheid konden wij erg waarderen. Jammer dat het geluid van de snelweg 's nachts niet uit kon, daardoor geen geweldige nachtrust gehad. Op tijd vertrokken want de weersvoorspelling is goed, wederom een dag voor extra kilometers. 
Totaal: 163,4 km / 519 hm / 7:39 uur fietstijd / gem. 21,3 km/u
Dag 3
Zondag 3 juni : Brey (D) - Olsthofen (D), 127 km
Allebei een redelijke nacht gehad ondanks de spoorlijn die dwars door onze tenten ging. Wakker worden met regen, was al voorspeld. Snel tent ingepakt op een droog moment, stevig ontbijt op de camping en om 09:45 uur vertrek (in de regen). De eerste km's gaan weer langs de Rijn en hier kunnen we vlot tempo rijden. Onderweg worden we regelmatig verbaasd aangekeken als we als tijdrijders voorbij stuiven. Er fietsen overigens alleen maar andere malloten met tassen aan de fiets.
In Bingen een bakkie, soep en een salade. Als we weer opstappen komt het met bakken uit de lucht en dat houdt voorlopig niet op. We fietsen van de Rijn af door korenvelden en later door prachtige wijngaarden. We moeten ook wat meer klimmen want de heuvels dienen zich aan. In een konditorei nemen we koffie met taart en fietsen verder door de regen; het houdt maar niet op, wat komt er een water naar beneden. Gelukkig is de temperatuur nog redelijk. Aan het eind van de middag klaart het iets op en wordt het gelukkig droog. We zoeken een hotel en vinden onderdak in een zeer gastvrij Bike en Bett in Olsthofen. De tent laten we drogen in een schuur en op de kamer drogen we de rest van alle natte zut. Asperges en forel als avondeten en op tijd naar bed. Morgen hopelijk droog...
Totaal: 127,6 km / 519 hm / 20,5 km/u gem.
Dag 4
Maandag 4 juni : Olsthofen (D) - Bruchsal (D), 113 km
Jan is al wakker als ik uit een coma ontwaak, toch wel lekker een normaal bed na die vorige tentnachten.
Het is zowaar droog en na een prettig ontbijt pakken we de tassen weer in om weer op pad te gaan. Na al die regen schreeuwt de ketting om een likje olie en gesmeerd starten we dag 4. Het eerste stuk is saai, we komen door Worms, maken een kiekje van de Dom en via Ludwigshafen met veel industrie weer langs de Rijn. In
Speyer pikken we een terrasje en genieten in het zonnetje van de spiegeleieren met ham. Op moment van vertrek pakken donkere wolken samen en even later is het Cats' n Dogs. Een boerenschuur biedt uitkomst en beschermd ons tegen dit natuurgeweld. De route door het bos is weer een stuk aantrekkelijker en in Bruchsal besluiten we naar de plaatselijke camping te fietsen; het alternatief ligt 54 km verderop en de benen willen rust. Jan rijdt lek en ziet dat z'n buitenland niet best meer is. Na lang zoeken en vragen vinden we eindelijk een fietsenmaker die de juiste banden heeft. Tentje opzetten, banden verwisselen, douchen en lekker eten.
Totaal: 113,4 km / 183 hm / 20,0 km/u gem.
Dag 5
Dinsdag 5 juni : Bruchsal (D) - Tubingen (D), 121 km
Als ik in m'n tent lig zit ik me te bedenken hoe iemand aan een drukke weg en nabij
een spoorbaan een camping kan beginnen... Na een lekkere douche wordt alles weer ingepakt en rijden we naar Bruchsel om in een konditorei te ontbijten. We hebben veel contact met anderen over onze trip naar Rome, zowel het personeel (en de bakker !) als de klanten. Jan moet z'n nieuwe banden bij de fietsenmaker nog bijpompen en daarna rijden we de stad uit meteen de heuvels in. Yes: klimmen ! De route blijft prachtig over kleine weggetjes met mooie vergezichten maar ook stukken onverhard en door bossen. De combinatie van kaart en navigatie blijkt toch ideaal, de momenten dat we verkeerd rijden worden we meteen
gecorrigeerd door de Garmin. Na wat gepriegel in Pforzheim rijden we door een prachtig natuurgebied naar Weil der Stadt waar we lunchen. Jan aan de sla en ik aardappelen met spinazie. Over een wat bredere weg gaan we weer km's maken, kop over kop. Vervolgens moeten we onze mountainbike kunsten uit de kast halen in een spectaculaire, kilometers lange onverharde afdaling. Zo komen we in Tübingen waar we boodschappen doen en de camping opzoeken. Ik krijg even ruzie met een Duitser omdat ik ongevraagd de Garmin aan z'n caravan had aangesloten om op te laden (dacht dat ie er niet was). We genieten na van deze mooie dag in het zonnetje voor de tent, lekker douchen en lekker gegeten in het restaurantje op de camping. Nog wat gekletst met andere Rome gangers en om 23:15 na wat whatsapp met thuisfront en fietsvrienden de slaapzak in.
Totaal: 121,3 km / 977 hm / 19,6 km/u gem.
Dag 6
Woensdag 6 juni : Tubingen (D) - Bodensee (D), 162 km
Jan schrikt wakker als ik om 07:45 uur aan z'n tent rammel; hij is nog helemaal van de wereld. Als ontbijt yoghurt, banaan met cola, mmm...Onze beide Rome buren zijn al vertrokken, die voorsprong gunnen we ze. In de stad kopen we bij de supermarkt nog een broodje en rond 09:00 uur zitten we op de fiets. We merken dat de heuvels hoger worden en al vrij snel halen we onze buren in; ze kunnen nog net gedag zeggen. Blijkbaar kunnen wij iets beter klimmen. Al snel volgen de andere buren, zij doen het lekker rustig aan. Dan volgt de eerste serieuze klim van 5 km van 5-7%, de Schwäbische Alp, lekker om te doen. Bij een prachtig meertje houden we een korte stop voor een broodje gezond. Al 2 dagen heb ik een 'tik' in m'n fiets en kom er achter dat er speling op de cranck zit. In Sigmaringen vinden we een fietsenzaak waar de eigenaar mij gereedschap leent en vulringen voor de lagers heeft en zo wordt het euvel persoonlijk door de
fietsiotherapeut verholpen.
Na dit oponthoud een goed bord spaghetti gegeten in de stad. Het begint wat te regenen en krijgen wat saai stuk voor de kiezen met de wind op de kop. Jan krijgt het op z'n heupen en geeft gas, er volgen serieuze kilometers; het lijkt wel een wedrenners training ! In een lange afdaling van een procent of 2 gaat het 40-50 per uur. Aangezien we ons goed voelen en het bewolkt blijft besluiten we na een koffie met taart om nog door te fietsen. Het blijft op en af gaan en plots duiken de Alpen voor ons op, ook een mooi moment. We rijden door tot aan de Bodensee waar we een camping zoeken. Met de inmiddels opgedane ervaring wordt snel de tent opgezet en volgt het ritueel douchen en eten; vanavond pizza met sla. Morgen doen we het rustig aan....(misschien)
Totaal: 162,6 km / 1023 hm / 21,1 gem.
Dag 7
Donderdag 7 juni : Bodensee (D) - Gaschurn (O), 119 km
We doen het rustig aan vandaag, hebben we gisteravond afgesproken.
We staan om 08:00 uur op, lekker douchen en eerst ontbijt op de camping, slechts 2 witte broodjes met jam en en kopje thee. Naast de dagelijkse kwak assos nu ook een ander zalfje voor het inmiddels geschuurde zitvlak aangebracht, met dank aan mijn eega. Het eerste gedeelte langs de Bodensee is vlak en druk met andere, vooral bejaarde, fietsers. Het is er mooi maar echt lekker fietst het niet We willen inkopen doen bij de supermarkt maar alles is gesloten, het is een christelijke feestdag. Op 2 broodjes moeten we het voorlopig doen. Nadat we de Bodensee hebben verlaten gaan we richting
de bergen. Een broodje kebab biedt uitkomst voor onze magen maar daardoor verliezen we ook de route. Gelukkig brengt de Garmin ons weer op het goede spoor. De bewolking maakt plaats voor de zon en het wordt een heerlijke dag met 25 graden, eindelijk. Onderweg komen we weer langs prachtige plekjes, bij één daarvan nemen we de tijd om even van de geweldige natuurschoon te genieten, een mooi meer tussen de bergen. In Bregenz besluiten we om de Silvretta pas niet meer over te fietsen maar een camping te zoeken, wel op weg naar de pas. Na 2 campings die we niks vinden uiteindelijk, iets aan de late kant, vinden we in Gaschurn wel een prima plek. Jan rijdt 200 m voor de camping voor de 2e keer lek, onbegrijpelijk met z'n nieuwe, anti-lek banden... We eten in de plaatselijke pizzeria een goed bord pasta, evalueren de dag en maken ons op voor de dag van morgen, de loodzware Silvrettapas. Weersvoorspelling: bewolkt, regen, onweer. Oppassen dus.
Totaal: 119,2 km / 782 hm / 20,1 km/u gem.
Dag 8
Vrijdag 8 juni : Gaschurn (O) - Oetz (O), 104 km
Gisteren eind van de middag hebben we even na Bregenz de route van Reitsma verlaten; deel 2 komt de route van Vonk tours, een heftig traject door de Alpen en de Dolomieten. Vandaag staat de eerste stevige col op het programma: de
Silvretta-Hochalpenstrasse, waarvan de eerste 6 km tegen 9,3 % en de top op 2036 m. De weersvoorspelling is slecht dus we vertrekken op tijd. Het is zwaar bewolkt maar de temperatuur is goed, een graad of 18. We ontbijten bij de Spar in Gaschurn: yoghurt, brood en banaan. Na Partenen begint de klim en we moeten meteen vol aan de bak. Met zo'n 7,5 km/u klimmen we met z'n tweeën. De lucht trekt open en de zon begint te schijnen, het is hier fantastisch! De 'traumpass' zoals ie wordt beschreven blijkt ook zo te zijn, fraaie vergezichten, veel haarspeldbochten, goed asfalt. Na het steile gedeelte komen we bij een prachtig bergmeer waar we nog langs een immense sneeuwmassa fietsen. Jan maakt foto's en ik
blijf op de fiets (anders ben ik 'af', een tic die ik al jaren tijdens beklimmingen heb). Op de top snel een jasje aan want het ziet er inmiddels erg dreigend uit. Als kometen dalen we met onze zware
fietsen, tegen de 65 per uur. We komen langs de wintersport plaatsen Galtür, Ischgl en Kappl en stoppen in See voor een snelle hap. Achter Landeck drinken we koffie met een lekker stuk taart. Per abuis komen we daarna via een misrekening van de Garmin op een prachtig fietspad richting Innsbruck. Zo komen we met flinke snelheid in Oetz, het eindpunt van vandaag. In plaats van regen hebben we een superdag gehad met vrij veel zon. Op de buienradar konden we zien dat het slechte weer telkens op een fractie afstand zat, mazzel dus. We eten bij de naburige Chinees, even voetbal kijken en de mand in. Morgen wacht de Timmelsjoch, een klim van 54 km en komen we al in Italië.
Totaal: 104,0 km / 1336 hm / 19,2 km/u gem.
Iedereen die ons volgt heel erg bedankt voor jullie belangstelling en leuke reacties !
Dag 9
Zaterdag 9 juni : Oetz (O) - San Leonardo (I), 95 km
Vannacht heeft het stevig geregend, alles dus weer klets. Jan is al vroeg op en maakt mij om 08:00 uur wakker. We ontbijten in Oetz bij de Spar buiten op het bankje, waar we een Nederlander tegen komen samen met z'n Oostenrijkse vrouw; zij fietsen volgende week naar Nederland en willen alles van ons weten over de tocht. Leuke ontmoeting. We rijden het Ötztal in en beginnen aan de lange klim naar de
Timmelsjoch. Het regent, het is 8 graden en het ziet er depri uit. Jan houdt de moed er in en ik baal toch wel van dit weer. 't Is 9 juni ! De weergoden zijn ons slecht gezind, het gaat steeds harder plenzen. We schuilen een half uur en trappen dan door tot Sölden. We lunchen en raadplegen de buienradar (alles voor handen !) en besluiten de Timmelsjoch over te gaan, vanaf hier wordt het serieus. Het eerste stuk is 10-13 %, daar hadden we niet op gerekend. Gelukkig wordt het droog en zowaar breekt de zon wat door. De klim is zwaar en we moeten harken. Na de mautstelle raak ik Jan kwijt, hij dacht dat ie er al was maar na een korte afdaling moeten we nog 6 km.
Na een telefoontje vinden we elkaar weer en trappen verder. Het is inmiddels mistig geworden en we moeten allebei diep gaan om boven te komen.
Het laatste stuk gaat weer langs enorme sneeuwhopen, er ligt nog wel een meter of 4. Op de top van 2509 m is het 4 graden, geen prettig vooruitzicht voor de afdaling. Na de apfelstrudel speren we naar beneden, het is inmiddels 17:30 uur, want we willen het voetballen zien. Iets te laat komen we in San Leonardo waar we een pension zoeken. Onze jongens zijn al begonnen en bakken er niets van. Wij hebben vandaag aanzienlijk beter gepresteerd en in ieder geval veel dieper gegaan !
Totaal: 95,0 km / 2135 hm / 14,1 km/u gem.
Dag 10
Zondag 10 juni: San Leonardo (I) - Bolzano (I), 54 km
Regen, regen en nog meer regen...vannacht stevig onweer gehad en is het nog niet droog. We doen rustig aan, douchen en dan een lekker zondagochtend ontbijt in Pension Brunhild. Als we om ons heen kijken naar al die uitgedroogde stellen vragen we ons af of wij hier over 10 jaar ook zullen zitten....Conclusie: nog niet misschien ! We hebben besloten een rustdag in te lassen en tot Bolzano te fietsen, ongeveer 50 km. Daar aangekomen, inmiddels is het zowaar droog, gaan we twijfelen of we de Karerpass nog zullen doen. De benen willen eigenlijk
rust maar het is wel droog ! Tijdens de pasta in een pizzeria besluiten we, na het weerbericht geraadpleegd te hebben, om toch naar de camping te gaan. De voorspelling voor morgen is beter en de pass is wel 25 km lang. Eindelijk worden we verstandig. In een internetcafé checken we alvast in voor onze terugvlucht op zondag 24 juni, kan maar vast geregeld zijn. We zitten op een superdeluxe camping, doen een wasje (wat kun je lang met een shirt doen...), en maken de fiets schoon. Naast ons komen andere 'reitsma gangers' staan, zij zijn al 3 weken onderw
eg en kunnen niet geloven dat wij vorige week vrijdag zijn vertrokken en ook nog de Silvretta en de Timmelsjoch hebben gedaan. We vertellen dat wij een rustdag hebben, voor hen was het een normale fietsdag. We eten op de camping, kijken weer voetbal, whatsappen/mailen/sms-en naar één ieder die ons lief is en bovenal: we rusten uit ! Goed hè ?
Totaal: 54,1 km / 210 hm / 23,4 km/u gem.
Dag 11
Maandag 11 juni: Bolzano - Rollepass (I), 63 km
Na de rustdag van gisteren zijn we vandaag voornemens weer
kilometers te gaan maken. We staan op tijd op, breken onze kletsnatte tent af en vertrekken om 09:00 uur. In Bolzano doen we ontbijt inkopen en als zwervers zitten we op de stoep de broodjes en yoghurt naar binnen te werken. Vandaag willen we over de
Karerpass en de
Passo Rolle. We fietsen Bolzano uit en het begint te regenen. Eenmaal op de pass houdt het op met het gemiezer en komt het met bakken tegelijk omlaag. De klim is ruim 25 km en het houdt niet op met regenen; uren achtereen blijft het doorgaan, we fietsen als het ware door een bergbeek omhoog. Gelukkig is het niet zo heel erg koud, een graad of 9. Wel jammer dat we niet echt van de specifieke Dolomieten omgevi
ng met haar karakteristieke toppen kunnen genieten, daarvoor hangt de bewolking te laag. We komen volledig doorweekt op de top aan waar we wat eten. Buiten is het koud, heel erg koud. Geen prettig vooruitzicht voor de afdaling maar volgens de wielerwet geldt: het peloton wacht op niemand ! Daarnaast houden we ons vast aan het credo: pijn is een gevoel en gevoel kun je uitschakelen. Dan maar geen pijn maar wel klappertandend naar beneden, what the f*** wat is het koud ! We dalen via Moena naar Predazzo door nog steeds stromende regen, wat doet Pluvius ons aan ?! We rijden de Rollepass op en besluiten om na 4 km klimmen de camping op te zoeken, het is nu even droog en vinden het best voor vandaag. De juf van de receptie voorspelt alvast een zelfde dag voor morgen maar vanaf woensdag wordt het beter: YEAH !! We zetten onze tent op en laten alle natte kleding drogen in het hutje naast ons, zowaar breekt de zon nog even door...
Totaal: 63,8 km / 1908 hm / 12,0 km/ u gem.
Dag 12
Dinsdag 12 juni: Rollepass (I) - San Martino (I), 84 km
Wat een serene rust hier op de camping, heerlijk. Niet gek overigens, we staan er
met z'n tweeën, zitten op 1400 m en het is een graad of 6; wie gaat hier nu kamperen ? Wreed worden we gestoord door gekletter op de tent: regen ! Het ziet er niet naar uit dat het droog wordt dus pakken we alles (weer) nat in. Ditmaal boodschappen bij de plaatselijke COÖP en wederom op straat het ontbijt genuttigd, weliswaar in andere omstandigheden dan gisteren. Het giet en het is 7 graden. We laten ons niet kennen en stappen lachend op de fiets. We negeren in de beklimming voor de 3e keer het bord 'Chiuso' Passo Rolle, per slot van rekening kun je met een fiets overal langs. Bij het meer is een graafmachine aan het werk, we kunnen echt niet verder. Er is een rotsblok op de weg gevallen en die is daardoor stuk en geblokkeerd. De bouwvakker legt ons in een paar Duitse woorden uit dat we iets terug moeten en dan bovenlangs door het bos kunnen. Dat doen we maar raken het spoor bijster. We klimmen zeker 500 hm en kunnen dan echt niet verder. Op de navigatie proberen we parallel aan het meer te blijven maar dat mislukt. Gelukkig hebben we redelijk wat mountainbike ervaring want dit is niet normaal ! Stromende regen, zuigende grond, keien en steile hellingen. Na 1,5 uur ploeteren besluiten we terug te gaan naar de weg en dalen we 2 uur later langs de camping (rendement nul), terug naar Predazzo. Daar drinken we koffie met strudel en besluiten terug te fietsen naar Moena (waar we gisteren al waren) om dan via de
Passo San Pellegrino en de
Passo Valles weer op de Passo Rolle te komen.
Het blijft maar regenen maar op de Pellegrini wordt het even droog. In de steile afdaling van 15-18% regent het weer pijpenstelen, we zijn het inmiddels gewend, maar het is wel ijzig koud. De Passo Valles
valt zwaar, te weinig gegeten, mist, kou, regen en redelijk steil. In de prachtige afdaling, wat is het hier mooi, krijgen we het weer klappertandend koud. De remblokken slijten snel met dit weer hoewel we blij zijn met onze HS33 van Magura. Om 18:00 uur staan we op 3 km afstand van de graafmachine... Nu moeten we nog beginnen aan de Rolle. Deze loopt lekker en toch vrij gemakkelijk bereiken we de top. Nu nog de afdaling naar San Martino. Nee, het houdt niet op, alle registers boven worden open getrokken, wat een water komt er naar beneden. Onderweg moeten we 2x stoppen vanwege de extreme kou en controle van de remblokken. We pakken het eerste hotel, douchen tot we weer op temperatuur zijn en warmen ons onder de deken verder op. Veel op fietsgebied mee gemaakt maar een dag als vandaag is wel heel extreem. Gelukkig kunnen we dat fysiek, als 50+, toch nog aan !
Totaal: 83,9 km / 1945 hm / 13,4 km/u gem.
Dag 13
Woensdag 13 juni: San Martino (I) - Venetie (I), 136 km
De zon !! We worden wakker doordat de koperen ploert
onze kamer verlicht. We maken meteen foto's vanaf het balkon en de natte kleding hangen we buiten te drogen. Het uitgebreide ontbijt laten we ons goed smaken, we doen het lekker rustig aan en om 10.30 uur vertrekken we. In de afdaling van Passo Rollo nemen we de tijd voor wat foto's en genieten van de mooie omgeving. Jammer dat we dit in de voorgaande dagen gemist hebben. Na de gebruikelijke inkopen voor onderweg bij een supermarkt knallen we verder omlaag. Door het mooie dal fietsen we naar Feltre waarna het snel vlakker wordt, einde Dolomieten. Dit is weer terrein voor ons laaglanders en kop over kop trappen we over een
vrij drukke weg flink wat kilometers weg. Onderweg even tijd voor een bolognese en dan op weg naar Venetië. De omgeving is niet bijster inspirerend, de Garmin wijst ons keurig de weg en onze benen doen de rest. Zo'n 20 km voor Venetië barst een heftig onweer los en we schuilen ruim uur in een pizzeria, waar we de eerste helft van Denemarken-Portugal kijken. Toevallig wordt het op dat moment droog en we zetten de turbo erop om op tijd op de camping te zijn voor het Nederlands elftal. Dat lukt met gemak, tentje opzetten, douchen en voor de buis. Resumé: snelle dag met een gemiddelde van 28,2 km/u over 136 km. Niet schlecht...
Totaal: 136,1 km / 255 hm / 28,2 km/u gem.
Dag 14
Donderdag 14 juni: Venetië (I), Rustdag
Na de ontluisterende nederlaag van het Nederlands elftal die wij met
bier weggespoeld hebben, staan we vanochtend fris en fruitig op en hebben een ware rustdag voor de boeg. We chillen ons de ochtend door, ontbijten rustig, doen een was (wat een genot !), poetsen en smeren onze fietsen en gaan met de bus naar Venetië. Met de boot laten we ons afzetten bij San Marco en hangen vervolgens de toerist uit. We slenteren door de smalle straatjes en snuiven lekker Venetiaanse sfeer. We schieten veel mooie plaatjes, drinken een biertje en eten een hapje. Wat een heerlijke stad, we genieten met volle teugen en rond 19:30 pakken we boot en bus terug naar de camping. Ondanks dat we het fietsen (nog) niet beu
zijn hebben we enorm genoten van deze heerlijke relaxdag. We eten nog wat op de camping en kijken naar het voetbal. Morgen dendert het duo peloton verder over de Povlakte. Ciao !
Dag 15
Vrijdag 15 juni: Venetië (I) - Ferrara (I), 128 km
Nee, nee, we klagen niet dat we de tent uitpuffen, wel op tijd eruit.
We pakken inmiddels op routine onze spullen in, ontbijten op de camping en gaan om 09:30 uur op weg. Vandaag moeten we over de Povlakte, op voorhand een saaie route. Inderdaad, in dit gebied zijn ze vergeten bomen te planten, dorpen aan te leggen, riviertjes te laten kronkelen of koeien te laten grazen; het is echt niks. Lange rechte wegen, dito kanalen, wat opkomend maïs en af en toe een medemens. Zelfs Reitsma, waarvan we de route weer opgepakt hebben, kan hier weinig van maken. Hoogtepunt: Jan ziet een slang; dieptepunt: Guus wordt gestoken door een wesp. In Cavàzere drinken we wat, waarna we kop over kop de turbo aan zetten langs de Po. Na 2 uur fietsen drinken en
eten we in Polsella want m.n. de vochthuishuishouding heeft vandaag flink te lijden. Het is heet, zo tussen de 30 en 35 graden. In Ferrara besluiten we te stoppen voor vandaag, de volgende camping ligt namelijk op 61 km. De camping is net zo saai als de Povlakte, maar we hebben in ieder geval een plekje in de schaduw. Geen zwembad, geen groot scherm. We zoeken het vertier derhalve 'buiten de deur'.
Totaal: 128,4 km / 95 hm / 25,4 km/u gem.
Dag 16
Zaterdag 16 juni: Ferrara (I) - Monte Di Fo (I), 138 km
Gisteravond nog de heerlijke pot tussen Zweden en Engeland gekeken. Beste Bert van Marwijk:
Stuur je mannen zondag met dezelfde opdracht het veld in, mouwen opstropen en er tegen aan ! Jan begint vanochtend met lange mouwen, hij wil er wel tegenaan, maar wil niet verbranden. Vanwege de warmte starten we om 08:15 uur en rijden eerst Ferrara in om een supermarkt te zoeken. Het wordt een discounter en ontbijten (derhalve) matig. Nadat we Ferrara hebben verlaten veranderd het landschap ook meteen, gecultiveerder en geciviliseerder. Wel zo prettig. Na het gejakker van gisteren doen we het vandaag iets rustiger aan. In Castelnaso in de buurt van Bologna stoppen we bij de groenteboer voor heerlijk vers fruit, doen nog wat inkopen bij de supermarkt en drinken een café americano. Na Bologna rijden we het Toscaanse landschap in en moeten we meteen wat gaan klimmen. De natuur is schitterend, Jan geniet met volle teugen want hij is hier nog niet eerder geweest. Vanwege de aardbeving werden we gisteren door een Reitsma-ganger erop geattendeerd dat de weg kapot is en kregen van hem een alternatief. We pakken een afslag te vroeg en
via
een enorme steile weg fietsen we tot op een doodlopend stuk. Helapika, we moeten terug. We zitten even bij te komen en worden aangesproken door een jong Italiaans stel die ons de weg willen wijzen. We kletsen zeker een half uur, krijgen kersen en abrikozen en ik beloof hen dat ik de foto op de website plaats, die zij willen gaan bekijken. De alternatieve route is aanvankelijk niet zo zwaar maar dan volgt er een traject van zeker 6 km over een klein weggetje dat ongelooflijk steil is; continue tussen de 10-18 % ! Niet normaal, gebroken (mede door de hitte) komen we boven. We moeten eerst weer bijtanken, dus op zoek naar een supermarkt. Een aardige Italiaan rijdt met zijn auto voor ons uit om de weg te wijzen. Chips, cola, yoghurt, tomaten, alles gaat erin want we moeten nog een heel stuk. Het laatste gedeelte gaat op en af en inmiddels vrij laat komen we aan op de camping. Een mooie, maar zware dag achter de rug, liters water weggetikt, forse hoogtemeters gemaakt (allemaal in de laatste 70 km) en vrij veel kilometers. Vanaf nu MOETEN we het rustig aan doen anders staan we dinsdag in Rome. We gaan chillen !!
Totaal: 138,1 km / 1602 hm / 18,7 km/u gem.
Dag 17
Zondag 17 juni: Monte Di Fo (I) - Fiesole (I), 43 km
Zoals we ons zelf beloofd hebben doen we het rustig aan. Na het opstaan maak ik een praatje met m’n buurman, wat blijkt: mister Hans Reitsma himself ! Na de klets en de fotoshoot gaan we uitgebreid ontbijten, douchen, fietskleding wassen en inpakken. Pas om 12:00 zitten we op de fiets en trappen door Green Tuscany richting Florence. Onderweg schieten we nog
wat foto's en komen na 2 uur fietsen in Fiesole, mij bekend vanwege de camping op de top van de heuvel, het prachtige panorama over Florence en het favoriete handgeschilderde aardewerk winkeltje van Saskia (wat ben ik hier vaak geweest...!). We zetten in de zengende hitte de tent op en gaan lekker een middag aan het zwembad hangen. Jan valt in slaap en houdt de rest van de badgasten wakker met z'n gesnurk. Moe van een weekje ‘ Vonktours’ ? Intussen houd ik via de Whatsapp live contact met zoonlief over de verrichtingen van m'n dochter op het NK hockey, ze worden 2e van Nederland: chapeau ! We komen de middag door met zwemmen, lezen, muziek luisteren en
vrienden jaloers makende foto's sturen. We vinden het allebei heerlijk ! Intussen brand de zon gestaag op het lichaam, in een poging die rare fietskleding contouren weg te werken. Begin een beetje op een prof te lijken... We eten 's avonds aan het zwembad met zicht op Florence. We moeten koolhydraten stapelen want we hebben weinig gegeten vandaag, dus op het menu spaghetti en tagliatelle. Morgen trekt de karavaan verder richting Siena, het zal pittig worden want de hitte blijft en de route gaat op en af. Eerst kijken we vanavond of Bert goed heeft geluisterd.
Totaal: 43,7 km / 501 hm / 20,4 km/u gem.
Dag 18
Maandag 18 juni: Fiesole (I) - Monteriggioni (I), 86 km
Meneer Berlusconi was ons gisteravond slecht gezind, hij vond het belangrijker dat op zijn RAI Uno Duitsland tegen Denemarken uitgezonden werd i.p.v. Nederland-Portugal. We hebben dus niet kunnen zien of onze leeuwen de mouwen hebben opgestroopt. Het is duidelijk dat we er uit liggen en wij er te laat in liggen. Het is warm, om 0:00 uur is het
nog 25 graden, en slapen daardoor allebei slecht. We staan vroeg op want het wordt weer een warme dag. Ontbijten, inmiddels bijna gebruikelijk, bij de supermarkt met brood, yoghurt en fruit. We rijden Florence in en het moment dat we bij de Duomo komen is toch wel bijzonder. We zijn er allebei vaker geweest maar op de fiets is toch anders. We knippen flink wat foto's en rijden dan via het Piazzale Michelangelo, met een geweldig overzicht van de stad, Florence uit. Even buiten de stad trap ik, inmiddels met turbo dijen, op een helling een schakel van de ketting kapot. Niet geremd door enige kennis van fietstechniek zitten de schakels redelijk snel met een breekpennetje weer aan elkaar. In m'n beste Italiaans aan de buurman een tang gevraagd om de pen te breken en
we kunnen verder. We fietsen door het typische Toscaanse landschap, golvend met toch venijnige klimmetjes. In Cerbaia stouwen we weer yoghurt met mars en druiven naar binnen. Onderweg drinken we liters water want het is echt heet en fietsen constant vol in de zon. In Tavarnelle Val di Pesa, waar onze queen nog een optrekje heeft (ze was niet thuis), stoppen we onze inmiddels oververhitte hoofden onder de kraan bij een benzinepomp, goddelijk ! Gestaag duwen we ons door het land van de Chianti, totdat we een ijsje nemen in Castellina. We bekijken de kaart en komen tot de conclusie dat op het eindpunt van vandaag, Siena, geen zwembad is. We fietsen een eindje om tot een voor mij bekende camping in Monteriggioni met zwembad ! Snel de tent op en het water in, wat een genot ! Met het Italiaanse elftal op de achtergrond eten we op de camping en maken we ons op voor weer een hete avond...
Totaal: 86,1 km / 1222 hm / 17,4 km/u gem.
Dag 19
Dinsdag 19 juni: Monteriggioni (I) - Casteldelpiano (I), 105 km
Vroeg uit de veren, snel alle nog net niet opgeladen multimedia aan het infuus, wassen, scheren en op
naar Siena. Zo staan we voor 09:00 uur al op het Piazzo del Campo, bekend van de Palio en eigenlijk ook van de vele keren dat we hier al zijn geweest.
Het blijft een mooie plek. Jan zoekt de mooiste Italiaanse uit om een foto van ons te schieten en we kijken graag even naar het vogeltje. Grazie mille en ciao ! We rijden nog langs de Duomo en door kleine straatjes verlaten we onder de statige poort het centrum. We moeten nog ontbijten en tegenwoordig doen we dat het liefst bij de supermarkt; wie er inkopen doet maakt niet uit want het recept is bekend: brood, jam, yoghurt, melk en fruit. De zon brandt al flink als we het culturele gedeelte van de dag achter ons laten. Langs graanvelden, wijngaarden en olijfbomen gaat het flink op en af. Op de top kunnen we genieten van de mooie vergezichten. We moeten flink aan de bak in deze hitte, deze etappe krijgen we niet voor niks. Het voelt
aan alsof we door de woestijn fietsen met een lap leer in de mond en uitgedroogde lippen, jeetje wat is het heet ('t is ook nooit goed, in de alpen zeuren dat het te koud is en nu is het weer te warm....) Ook vandaag gaan er weer liters water doorheen met daarnaast nog het nodige aan gathorade, lemon en tonic. Korte venijnige klimmetjes volgen lange beklimmingen op, veelal percentages tussen de 5-12 %. In Montalcino houden we een langere pauze om de reserves weer aan te vullen. De weg daarna gaat richting de Monte Amiata, de hoogste berg van Toscane met 1738 m maar die hoeven we gelukkig niet over. Via de flanken van de berg gaat het door een prachtig landschap met wijnvelden, bossen en veel contrasterende brem langs de weg naar het eindpunt van vandaag, Casteldelpiano. Het beste is er bij allebei wel af en we zijn blij dat we er zijn. We bezoeken eerst de plaatselijke gelateria waar we onszelf belonen met 2 ijsjes, die hebben we meer dan verdiend ! Op de camping is douchegelegenheid met stoel (eigenlijk voor minder validen maar zo voelen we ons ook) waar we dankbaar gebruik van maken, heerlijk zo'n sproeier. Onderweg vroegen we ons al af hoe andere Reitsma gangers zo'n etappe doen want hier moet je toch redelijk getraind voor zijn. Op de camping krijgen we het antwoord: om 05:00 uur opstaan en de helft van de etappe rijden...
Totaal: 105,3 km / 1916 hm / 16,5 km/u gem.
Dag 20
Woensdag 20 juni: Casteldelpiano (I) - Lago di Bolsena (I), 82 km
We zijn er niet dikker op geworden; d'r zat al niet zo veel spek op maar het
vetpercentage is intussen aardig gedaald. Dus, nadat we een bezoek hebben gebracht aan onze grote vriend de COÖP, proppen we ons in een park weer stevig vol. We stappen op en laten al snel Casteldelpiano achter ons. Het eerste gedeelte beginnen we met stevig te klimmen. Het shirt (en wat niet ?) is binnen de kortste keren alweer drijfnat en de eerste bidon is ook in no time leeg. Nadat we in Castell'Azzara (mooie plaatsnamen hier) wederom onze vriend COOP bezoeken en op het terras een Café Americano nemen, zien we bij het uitrijden van dit stadje dat de omgeving veranderd; de heuvels, voorheen tot zo'n 1000 m, worden in de verte lager. In een heerlijke afdaling knallen we er naar toe. Jan probeert onderweg z'n nieuwste panorama app (aanrader !) op z'n IPhone uit, op een plek waar Mesdag jaloers op zou zijn geweest. Verbluffend resultaat. We dalen door een tufsteengebied, waaruit door de Etrusken de dorpjes zijn opgebouwd, af naar het grootste kratermeer van Europa, het Lago di Bolsena. Een klein hupje nog, 20 % maar daar malen we niet om, en
we zijn bij de camping. Nadat we niet bijster vriendelijk worden ontvangen door de receptiemiep (en wat zij kan kunnen wij ook) installeren we ons op het door haar aangegeven plekje. Echt nodig, er is nagenoeg niemand. Op het strand aan het meer is ook niemand.
Genietend van het uitzicht en de rust wordt na een half uur duidelijk waarom: je wordt hier lek gestoken door hele kleine beestjes ! Inpakken en wegwezen dus. We rijden 's avonds op de fiets naar het nabij gelegen Capodimonte waar we op het terras aan het water 'eten'. We zien dat de penne en de lasagne uit de diepvries worden gehaald en worden niet veel later, opgewarmd uit de magnetron, opgediend op plastic bordjes en gelijksoortig bestek. Het leek nogal een palletti tent waar we gingen zitten...We bekijken de route die we nog moeten en concluderen dat we morgen maar een klein stukje hoeven. De stad in !
Totaal: 82,3 km / 997 hm / 19,3 km/u gem.
Dag 21
Donderdag 21 juni: Lago di Bolsena (I) - Lago di Vico (I), 66 km
Heel goed slapen doen we toch al niet, dus we hebben vanaf 05:00 uur al
die auto's, scooters, duiven, ezels en spreeuwen echt niet nodig om wakker te worden. Ook het ochtendritueel wordt ons niet gemakkelijk gemaakt door de latrines, en dat zonder toiletpapier. Lang geleden, niet meer van deze tijd en het blijft lastig mikken. Na een kop koffie met een complete mierzoete cake stappen we op onze fietsen. Bij het meer gooit Jan al z'n charme weer in de strijd bij een Italiaanse schoonheid voor een fotoshoot en we worden door haar op het strand vereeuwigd. Er volgt eerst een lang stuk vals plat naar beneden waar we dus 'gratis' kilometers kunnen maken. In het eerst volgende dorp doen we wat boodschappen en vervolgen heel rustig onze weg. We kuieren wat, schieten wat foto's en komen door een droog, soms bijna desolaat, landschap. Het is warm maar toch iets aangenamer dan de voorgaande dagen door een licht briesje. In Cura nemen we een yoghurt-stop
bij de Spar en gaan dan alweer richting de camping aan het Lago di Vico. We zien het eerste bord 'Rome', voor ons is het dan nog 132 km, langs allerlei kronkelweggetjes.
Vandaag is de laatste helling nog 2 km pittig klimmen maar dan komen we bij een prachtig kratermeer omgeven door vele hazelnootbomen. Na het gebruikelijke opzetten van de tent en de fietswas (elke dag !), gaan we naar het strand. De één in de schaduw, de ander in de zon. Even niets, doppen in de oren, beetje weg dommelen, ieder z'n eigen gedachten, even alleen, even geen Guus, even geen Jan. We eten bij het meer en kijken intussen Tsjechië-Portugal. Morgen weer zo'n relaxdag, heerlijk !
Totaal: 66,5 km / 786 hm / 18,5 km/u gem.
Dag 22
Vrijdag 22 juni: Lago di Vico (I) - Prima Porta (I), 86 km
We verlaten rond 09:00 uur de camping annex rancho waar verder
nagenoeg niemand was. De campingbaas vertelde dat dit toch te maken heeft met de recessie. Ook in het restaurant gisteravond met zeker 70 tafeltjes zat niemand ! Voor nu de magen weer vullen bij de discounter, de vruchtenyoghurt smaakt nog steeds goed, zeker in combinatie met muffins. We rijden richting Rome, veelal via drukke maar ook slechte wegen. Automobilisten gedragen zich steeds asocialer, en regelmatig krijgen we bonje met ze. Gelukkig is enige fietservaring in dit land ons niet vreemd en eisen we ons deel van de weg, ondanks veelal temperamentvol Italiaans gesputter vanuit de auto. We houden nog 2x een yoghurt- en fruitstop alvorens we Rome naderen. Ondanks dat we de top van de St. Pieter in zicht hebben,
stoppen we een paar kilometer voor de stad bij een lekkere luxe camping waar we de middag aan het zwembad doorbrengen. Tijdens het eten evalueren we onze geweldige trip. Conclusie: een ervaring we beiden niet hadden willen missen en eigenlijk zijn we best een beetje trots op elkaar ! De manier waarop we dit samen, zonder problemen, hebben gefixt; zowel op sociaal als op fysiek vlak. Daarnaast ook het geluk, ondanks dat we morgen nog door de stad moeten, dat we niet door (materiële / fysieke) pech zijn getroffen. We hebben zin om Rome nog even te gaan verkennen maar verlangen beiden ook weer naar thuis.
Totaal: 86,6 km / 870 hm / 20,8 km/u gem.
Dag 23
Zaterdag 23 juni: Prima Porta (I) - Rome (I), 74 km
Nadat we wat ervaringen op de vroege ochtend hebben
uitgewisseld met andere Rome fietsers gaan we op pad voor de laatste kilometers van ons einddoel, de St. Pieterskerk.
Als we de straten van Rome binnen rijden bekruipt ons toch al een bijzonder gevoel, dit hebben we toch maar mooi gedaan met z'n tweeën. We komen langs het Vaticaan en dan is het zover: doel bereikt ! Het moment van de St. Pieter oprijden is echt gaaf, krijgen er beiden kippenvel van. Dit moment maakt diepe indruk. Na de hug, de boks, de high-five en de eerste foto's, worden we al snel aangesproken door een Nederlands stel dat ook naar Rome is gefietst. Zij maken foto's van ons, wij van hen en delen onze belevingen. Na het afscheid gaan we op de fiets verder door de stad naar achtereenvolgens het Victorio Emmanuelle Due, het Colosseum en de Treves fontein. 's Middags moeten we terug naar de camping zo'n 40 km boven Rome. Als we de brug van de Tiber oversteken staat er een bruidspaar waarvan de bruid met de sleep vastzit aan een mountainbike !! Hoe ze dat voor elkaar heeft gekregen is niet duidelijk,
maar twee mannen zitten aan de bruidsjurk te trekken om haar los te krijgen. We worden tot stoppen
gedwongen of we fietsgereedschap bij ons hebben en tot grote hilariteit verlossen we de bruid na enig sleutelwerk van de fiets. Na de bruidsreportage en het vermakelijke afscheid gaan we op weg naar de camping. Die kilometers vallen ons nog zwaar want het is meer dan warm, het loopt tegen de 40 graden en de afstand is langer dan verwacht. Het is uiteindelijk jammer dat we zo laat arriveren want de omgeving en het meer zijn zeer de moeite waard. Van de andere kant is deze dag een waardig slot van onze onvergetelijke fietsvakantie naar Rome. Het was top, top en nog meer top ! De avond vullen we in op de camping, kijken voetbal en evalueren nogmaals de afgelopen weken en trekken de conclusie dat er meerdere wegen naar Rome leiden maar die van ons was TOP !
Totaal: 74,6 km / 671 hm / 17,5 km/u gem.
Dag 24
Zondag 24 juni: Rome - Nijmegen
De laatste dag, tijd om Rome te bezichtigen. We prepareren onze fietsen en tassen, vullen de nodige
paperassen in en laten op deze manier ons trouw gebleken aluminium ros achter op de camping voor vervoer terug naar Nederland. De Nederlandse campingbaas brengt ons naar het station waar we de trein nemen naar het Statione St. Pietro. Het ontbijt laten we ons met stukken pizza, een croissant crema en lemon soda goed smaken in een kleine lunchroom en gaan dan de toerist uithangen. We bezoeken nogmaals het St. Pietersplein, lopen op ons gemak naar de Spaanse trappen en bezichtigen het Panteon. Hoe toeristisch kun je doen. Tussendoor kopen we wat souvenirs voor het thuisfront, brengen uiteraard nog een yoghurtbezoek aan de Spar en gaan dan naar het centraal station voor transfer met de shuttlebus naar het vliegveld. We vertrekken keurig op tijd met het altijd goedkope Ryanair en verheugen ons op het weerzien met onze gezinnen. We gaan weer naar huis, moe maar zeer voldaan. De fysieke inspanningen in combinatie met (te) weinig slaap en de warmte van de afgelopen week heeft toch een forse wissel getrokken op ons gestel. Maar het is het meer dan waard geweest, we hebben 3 onvergetelijke weken gehad waar we nog heel lang van gaan nagenieten.
Alle 'volgers' willen we hierbij enorm bedanken voor de support en alle leuke reacties, maar in het
bijzonder Karin en Saskia die het voor ons mogelijk hebben gemaakt dat we deze uitdaging aan konden gaan. Ook onze kinderen Lotte en Martje / Mart en Annelot bedankt voor alle lieve reacties en jullie grote steun. Kanjers, we houden van jullie en zijn blij dat we zonder ongelukken en in goede gezondheid weer bij jullie zijn !
Beste Jan,
Hierbij wil ik je heel erg bedanken voor de prachtige reis die we samen hebben gemaakt. Het is voor mij een onvergetelijke ervaring geworden, mede door jou gestalte gegeven. De niet altijd even gemakkelijke weersomstandigheden waar we elkaar doorheen geholpen hebben, de manier waarop we hebben gefietst, de gezellige en soms diepgaande gesprekken die we samen hebben gevoerd, maar ook de wijze waarop we invulling hebben gegeven aan deze onderneming op basis van gelijkwaardigheid. Mijn langgekoesterde wens is mede dankzij jou een enorm succes geworden. Ook dank voor je symbolische Christoffel die ik van je in Rome heb gekregen, ik zal 'm koesteren. Grazie mille, grazie mille !
Guus
Nijmegen - Rome: 2308 km / 20.653 hm / 19,5 km/u gem.
Het is zowaar droog en na een prettig ontbijt pakken we de tassen weer in om weer op pad te gaan. Na al die regen schreeuwt de ketting om een likje olie en gesmeerd starten we dag 4. Het eerste stuk is saai, we komen door Worms, maken een kiekje van de Dom en via Ludwigshafen met veel industrie weer langs de Rijn. In 
Speyer pikken we een terrasje en genieten in het zonnetje van de spiegeleieren met ham. Op moment van vertrek pakken donkere wolken samen en even later is het Cats' n Dogs. Een boerenschuur biedt uitkomst en beschermd ons tegen dit natuurgeweld. De route door het bos is weer een stuk aantrekkelijker en in Bruchsal besluiten we naar de plaatselijke camping te fietsen; het alternatief ligt 54 km verderop en de benen willen rust. Jan rijdt lek en ziet dat z'n buitenland niet best meer is. Na lang zoeken en vragen vinden we eindelijk een fietsenmaker die de juiste banden heeft. Tentje opzetten, banden verwisselen, douchen en lekker eten. 
een spoorbaan een camping kan beginnen... Na een lekkere douche wordt alles weer ingepakt en rijden we naar Bruchsel om in een konditorei te ontbijten. We hebben veel contact met anderen over onze trip naar Rome, zowel het personeel (en de bakker !) als de klanten. Jan moet z'n nieuwe banden bij de fietsenmaker nog bijpompen en daarna rijden we de stad uit meteen de heuvels in. Yes: klimmen ! De route blijft prachtig over kleine weggetjes met mooie vergezichten maar ook stukken onverhard en door bossen. De combinatie van kaart en navigatie blijkt toch ideaal, de momenten dat we verkeerd rijden worden we meteen 
gecorrigeerd door de Garmin. Na wat gepriegel in Pforzheim rijden we door een prachtig natuurgebied naar Weil der Stadt waar we lunchen. Jan aan de sla en ik aardappelen met spinazie. Over een wat bredere weg gaan we weer km's maken, kop over kop. Vervolgens moeten we onze mountainbike kunsten uit de kast halen in een spectaculaire, kilometers lange onverharde afdaling. Zo komen we in Tübingen waar we boodschappen doen en de camping opzoeken. Ik krijg even ruzie met een Duitser omdat ik ongevraagd de Garmin aan z'n caravan had aangesloten om op te laden (dacht dat ie er niet was). We genieten na van deze mooie dag in het zonnetje voor de tent, lekker douchen en lekker gegeten in het restaurantje op de camping. Nog wat gekletst met andere Rome gangers en om 23:15 na wat whatsapp met thuisfront en fietsvrienden de slaapzak in. 
naar Siena. Zo staan we voor 09:00 uur al op het Piazzo del Campo, bekend van de Palio en eigenlijk ook van de vele keren dat we hier al zijn geweest. 
Het blijft een mooie plek. Jan zoekt de mooiste Italiaanse uit om een foto van ons te schieten en we kijken graag even naar het vogeltje. Grazie mille en ciao ! We rijden nog langs de Duomo en door kleine straatjes verlaten we onder de statige poort het centrum. We moeten nog ontbijten en tegenwoordig doen we dat het liefst bij de supermarkt; wie er inkopen doet maakt niet uit want het recept is bekend: brood, jam, yoghurt, melk en fruit. De zon brandt al flink als we het culturele gedeelte van de dag achter ons laten. Langs graanvelden, wijngaarden en olijfbomen gaat het flink op en af. Op de top kunnen we genieten van de mooie vergezichten. We moeten flink aan de bak in deze hitte, deze etappe krijgen we niet voor niks. Het voelt 
gedwongen of we fietsgereedschap bij ons hebben en tot grote hilariteit verlossen we de bruid na enig sleutelwerk van de fiets. Na de bruidsreportage en het vermakelijke afscheid gaan we op weg naar de camping. Die kilometers vallen ons nog zwaar want het is meer dan warm, het loopt tegen de 40 graden en de afstand is langer dan verwacht. Het is uiteindelijk jammer dat we zo laat arriveren want de omgeving en het meer zijn zeer de moeite waard. Van de andere kant is deze dag een waardig slot van onze onvergetelijke fietsvakantie naar Rome. Het was top, top en nog meer top ! De avond vullen we in op de camping, kijken voetbal en evalueren nogmaals de afgelopen weken en trekken de conclusie dat er meerdere wegen naar Rome leiden maar die van ons was TOP ! 
